Το παρακάτω κείμενο είναι ελεύθερη μετάφραση του εξής κειμένου : https://vigilantcitizen.com/hidden-knowledge/the-order-of-the-illuminati/
Ποιο είναι το αντίκτυπο των μυστικών κοινωνιών στην ανθρώπινη ιστορία; Είναι οι Πεφωτισμένοι απλά ένας μύθος ή όντως κυβερνούν κρυφά τον πλανήτη; Oι πληροφορίες σχετικά με το Τάγμα των Πεφωτισμένων περιπλέκονται με παραπληροφόρηση καθιστώντας δύσκολη την αντικειμενική έρευνα πάνω στο θέμα. Το παρόν άρθρο επιχειρεί να ρίξει φως πάνω σε κάποια πραγματικά γεγονότα, εξετάζοντας μερικά από τα σημαντικότερα έγγραφα πάνω στο συγκεκριμένο θέμα.
Η λέξη “Πεφωτισμένοι” (ή “Ιλλουμινάτι”) συνήθως χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια ελίτ ομάδα η οποία έχει καταφέρει με διάφορους τρόπους να πάρει τον έλεγχο του πλανήτη. Αν και ο περισσότερος κόσμος έχει μια γενική ιδέα όσον αφορά με το νόημα της λέξης, συνήθως επικρατεί μια σύγχυση σχετικά με τις συσχετιζόμενες έννοιες και ιδέες. Ποια είναι η σχέση των Πεφωτισμένων με τον Ελευθεροτεκτονισμό; Ποιοι είναι οι στόχοι τους; Ποιες είναι οι πεποιθήσεις τους; Γιατί δρουν μυστικά; Ασχολούνται με τον αποκρυφισμό; Η προσπάθεια αντικειμενικής έρευνας του θέματος ενδέχεται να είναι δύσκολη, καθώς οι περισσότερες πηγές είτε καταλήγουν να είναι απαξιωτικές και να αρνούνται (ακόμα και να γελοιοποιούν) οτιδήποτε σχετίζεται με τους Πεφωτισμένους είτε, αντιθέτως, να ενστερνίζονται κακοπληροφορημένη κινδυνολογία βασισμένη σε φήμες και παραπληροφόρηση. Και στις δύο περιπτώσεις, η έρευνα πάνω στο αντικείμενο καταλήγει στο ίδιο αποτέλεσμα : μια διαστρεβλωμένη εκδοχή της αλήθειας.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι μυστικές κοινωνίες υποτίθεται ότι είναι, εξ ορισμού, μυστικές και ότι η ιστορία συχνά αναθεωρείται από εκείνους που βρίσκονται στην εξουσία, η απόκτηση της αμερόληπτης αλήθειας όσον αφορά τους Πεφωτισμένους είναι εξαιρετικά δύσκολη. Το παρόν άρθρο δεν ισχυρίζεται ότι αποκαλύπτει ή ότι εκθέτει όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε για τους Πεφωτισμένους, αλλά επιχειρεί να σχηματίσει μια ακριβέστερη εικόνα του τάγματος παραθέτοντας συγγραφείς που έχουν μελετήσει εκτενώς το θέμα. Είτε πρόκειται για επικριτές είτε για απολογητές του τάγματος, οι συγγραφείς αυτοί βασίζουν τις σκέψεις τους σε αξιόπιστα γεγονότα. Μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα έγγραφα πάνω στο θέμα γράφτηκαν από μυημένους των μυστικών κοινωνιών, καθώς κατανοούν το φιλοσοφικό και πνευματικό υπόβαθρο που οδηγεί το κίνημα. Χρησιμοποιώντας το έργο τους, θα εξετάσουμε την προέλευση, τις μεθόδους και την επιρροή των Πεφωτισμένων στην παγκόσμια ιστορία.
Τύποι μυστικών κοινωνιών
Αν και στο παρελθόν αρκετές ομάδες αυτοαποκαλούνταν “Πεφωτισμένοι”, η πιο αξιοσημείωτη είναι αυτή των Πεφωτισμένων της Βαυαρίας. Ιδρύθηκε την 1η Μαΐου 1776 από τον Άνταμ Βάισχαουπτ, και καθίστησε δυσδιάκριτη τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις “πνευματικές” και στις “πολιτικές” μυστικές κοινωνίες. Οι Πεφωτισμένοι κατόρθωσαν να γίνουν παγκόσμιος ηγετικός παράγοντας αναμειγνύοντας τις απόκρυφες επιστήμες του Ελευθεροτεκτονισμού με αυτές του Ροδοσταυρισμoύ, καθώς και με την επίτευξη συγκεκριμένων πολιτικών στόχων. Ενώ οι περισσότερες μυστικές κοινωνίες εκείνης της εποχής εξυπηρετούσαν κυρίως τους πιο ευκατάστατους πολίτες, οι Πεφωτισμένοι επεδίωξαν να τροποποιήσουν ριζικά ολόκληρη την κοινωνία.
Αρκετές μυστικές κοινωνίες έχουν υπάρξει καθ’όλη τη διάρκεια της ιστορίας και η καθεμία από αυτές έχει ασχοληθεί με διαφορετικούς στόχους έχοντας διαφορετικούς ρόλους στην κοινωνία. Ενώ οι αιγυπτιακές σχολές μυστηρίου αποτελούσαν μέρος του αιγυπτιακού θεσμού, άλλες ομάδες ήταν μυστικές λόγω των ανατρεπτικών και συνωμοτικών τους στόχων. Τα δύο επόμενα αποσπάσματα, γραμμένα από δύο διάσημες πολιτικές προσωπικότητες, περιγράφουν αυτές τις αντίθετες απόψεις όσον αφορά τις μυστικές κοινωνίες :
“Μια μυστικιστική Αδελφότητα, η οποία, σε μια παλαιότερη εποχή, καυχιόταν για μυστικά από τα οποία η Φιλοσοφική Λίθος δεν ήταν παρά ασήμαντη. Η οποία θεωρούσε ότι τα μέλη της ήταν κληρονόμοι όλων όσων είχαν διδάξει οι Χαλδαίοι, οι Μάγοι, οι Γυμνοσοφιστές και οι Πλατωνιστές. Μέλη τα οποία διέφεραν από όλους τους σκοτεινότερους Υιούς της Μαγείας όσον αφορά την ηθικότητα της ζωής τους, την αγνότητα των δογμάτων τους, και την επιμονή τους, ως θεμέλιο κάθε σοφίας, στην υποταγή των αισθήσεων και της σφοδρότητας της Θρησκευτικής Πίστης”
[Sir Edward Bulwer Lytton, 1884]
“Οι κυβερνήσεις της σημερινής εποχής δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο άλλες κυβερνήσεις, αυτοκράτορες, βασιλιάδες και υπουργούς, αλλά και τις μυστικές κοινωνίες που έχουν παντού αδίστακτους πράκτορες και μπορούν ακόμα και την τελευταία στιγμή να ανατρέψουν τα σχέδια μιας κυβέρνησης”
[Βρετανός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Ντισραέλι, 1876]
Αυτά τα αποσπάσματα περιγράφουν δυο διαφορετικά επίπεδα επιρροής των μυστικών κοινωνιών. Το πρώτο απόσπασμα αναφέρεται στο πνευματικό επίπεδο και το δεύτερο στο πολιτικό. Δεν εστιάζουν όλες οι μυστικές κοινωνίες στον πνευματικό τομέα και επίσης δεν εμπλέκονται όλες σε πολιτικές μηχανορραφίες. Οι Πεφωτισμένοι της Βαυαρίας από την άλλη δραστηριοποιήθηκαν και στα δύο.
“Οι πνευματικές αδελφότητες έχουν δεσμευτεί στη Σοφία και στην καθοδήγηση της ανθρωπότητας στο βασίλειο του Απείρου. Oι πολιτικές αδελφότητες [αποτελούνται] από άτομα που αναζητούν την εξουσία και καλύπτουν τη χειραγωγική τους ατζέντα στο σκοτάδι. (…)
[James Wasserman, The Mystery Traditions]
Όλες οι μυστικές κοινωνίες μοιράζονται ορισμένες θεμελιώδεις ιδέες. Η ιδιότητα του μέλους περιορίζεται σε εκείνους που έχουν μόνιμο ενδιαφέρον πάνω στο θέμα. Έτσι, μια πνευματική ομάδα θα προσελκύσει ανθρώπους που αναζητούν περισσότερη γνώση πάνω σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο ή τύπο πρακτικής. Ο μαθητής γνωρίζει εκ των προτέρων το θέμα και θα προσεγγίσει την ομάδα για περαιτέρω γνώσεις. Σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί κάποιος να “αξιοποιηθεί” από την ομάδα λόγω μιας αντιληπτής έλξης με τον σκοπό της.
Σε μια πολιτική μυστική κοινωνία, η συμμετοχή περιορίζεται σε όσους μοιράζονται μια ιδεολογική συγγένεια με τους στόχους που εκπροσωπεί η ομάδα. Στο απώτατο άκρο του πολιτικού φάσματος, η αποστολή θα είναι η επανάσταση. Μια τέτοια κοινωνία θα κάνει τα πάντα για να υπερασπιστεί τον εαυτό της. (…)
Πολλοί θεωρούν ότι οι Πεφωτισμένοι καλύπτουν το χάσμα ανάμεσα στις πνευματικές και στις πολιτικές μυστικές κοινωνίες. Συχνά τους αναγνωρίζεται (ή τους αποδίδεται η κατηγορία) ότι επηρέασαν τη Γαλλική Επανάσταση του 1787. Δίδαξαν ένα δόγμα κοινωνικής και πολιτικής απελευθέρωσης βασισμένο στην ισότητα του ανθρώπου, στην υιοθέτηση του ορθολογισμού και στην άρνηση του στέμματος και της εκκλησίας ως νόμιμων θεσμών για τη ρύθμιση των κοινωνικών και των ηθικών αξιών. (…) Ενώ οι απόψεις των Πεφωτισμένων μπορεί να ακούγονται αρκετά προχωρημένες για την εποχή τους, οι ευρωπαϊκές επαναστάσεις που πιστεύεται ότι ενθάρρυναν οι ίδιοι, μετατράπηκαν σε βάναυσα λουτρά αίματος των οποίων η έλλειψη ηθικών αρχών ήταν τρομακτική”.
Ενώ ορισμένοι πιστεύουν ότι ο Άνταμ Βάισχαουπτ ήταν ο μοναδικός εγκέφαλος των Πεφωτισμένων και ότι η οργάνωσή του διήρκεσε λιγότερο από δώδεκα χρόνια, οι περισσότεροι ερευνητές του αποκρυφισμού πιστεύουν ότι οι Πεφωτισμένοι της Βαυαρίας ήταν μια σπάνια εκδήλωση μιας αρχαίας Αδελφότητας που θα μπορούσε να αναχθεί στους Ναΐτες Ιππότες του Μεσαίωνα.
Ο Manly P. Hall, μασόνος 33ου βαθμού και συγγραφέας, περιέγραψε στο βιβλίο του “Masonic Orders of Fraternity” μια “Αόρατη Αυτοκρατορία” η οποία εργάζεται σιωπηλά εδώ και αιώνες πάνω στην κοινωνική αλλαγή. Έγινε σποραδικά αντιληπτή κατά τη διάρκεια της Ιστορίας, μέσω διαφόρων οργανώσεων που έφεραν διαφορετικά ονόματα. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι οργανώσεις αυτές έχουν σιωπηλό αλλά ταυτόχρονα μεγάλο αντίκτυπο στην κοινωνία, μεταμορφώνοντας ακόμα και το εκπαιδευτικό σύστημα των επόμενων γενεών.
“Ο άμεσος διάδοχος του βασικού προγράμματος των Εσωτεριστικών Σχολών ανατέθηκε σε καλά προετοιμασμένες ομάδες. Οι συντεχνίες, τα συνδικάτα και παρόμοιες προστατευτικές και φιλανθρωπικές Εταιρείες είχαν ενισχυθεί από την εισαγωγή μιας νέας μάθησης. Η προώθηση του σχεδίου απαιτούσε τη διεύρυνση των ορίων της φιλοσοφικής διόγκωσης. Χρειαζόταν μια Παγκόσμια Αδελφότητα, η οποία θα υποστηριζόταν από ένα ευρύ και βαθυστόχαστο πρόγραμμα εκπαίδευσης σύμφωνα με τη “μέθοδο”. Μια τέτοια Αδελφότητα δεν θα μπορούσε να συμπεριλάβει άμεσα όλους τους ανθρώπους, αλλά θα μπορούσε να ενώσει τις δραστηριότητες ορισμένων κατηγοριών ανθρώπων, ανεξάρτητα από τις φυλετικές ή τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις ή τα έθνη στα οποία κατοικούσαν. Αυτοί ήταν οι άνθρωποι της “ώθησης”, οι γιοι του αύριο, των οποίων το σύμβολο ήταν ένας πυριφλεγές ήλιος που ανέτειλε πάνω από τα βουνά της ανατολής. (…)
[Manly P. Hall, Masonic Orders of Fraternity]
Ήταν αναπόφευκτη η χρηματοδότηση της παγκόσμιας εκπαίδευσης από τα Τάγματα της Αδελφότητας (…) Το πρόγραμμα περιελάμβανε τη συστηματική επέκταση των υφιστάμενων θεσμών και τη διεύρυνση των σφαιρών επιρροής τους.
Σιγά σιγά, τα Τάγματα της Παγκόσμιας Μεταρρύθμισης εξαφανίστηκαν από την προσοχή του κοινού και στη θέση τους εμφανίστηκαν τα Τάγματα της Παγκόσμιας Αδελφότητας. Έκαναν ό,τι ήταν στο χέρι τους για να μην γίνουν εμφανείς οι μεταβάσεις. Ακόμα και η ιστορία παραποιήθηκε για να μη γίνουν αναγνωρίσιμες κάποιες δραστηριότητες. Η μετατόπιση της έμφασης έδωσε την εντύπωση ότι η μετάβαση έγινε ομαλά, και μάλιστα φάνηκε σαν να ήταν η απαρχή της κοινωνικής αφύπνισης. Οι πιο προφανής ένδειξη της μυστικής δραστηριότητας τους ήταν η επικρατούσα σιωπή σχετικά με την προέλευση τους και η αδυναμία να καλυφθούν τα κενά στα αρχεία των αδελφικών ταγμάτων του 17ου και 18ου αιώνα. (…)
Τα Τάγματα της Αδελφοσύνης συνδέονταν με λεπτά και σχεδόν αόρατα νήματα με το πρωταρχικό σχέδιο. Όπως και οι προηγούμενες Σχολές Μυστηρίων, αυτές οι Αδελφότητες δεν ήταν από μόνες τους πραγματικές ενσαρκώσεις των εσωτεριστικών ενώσεων, αλλά μάλλον όργανα για την προώθηση ορισμένων στόχων του θείου σχεδίου”
Σε αυτό το σημείο ο Hall αναφέρει την “σιωπή” και την έλλειψη πληροφοριών σχετικά με τη λειτουργία των Μυστικών Κοινωνιών κατά τον 17ο και 18ο αιώνα, την εποχή κατά την οποία δραστηριοποιήθηκαν οι Πεφωτισμένοι της Βαυαρίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οι Μυστικές Κοινωνίες ανέλαβαν δράση, προκαλώντας επαναστάσεις, ανατρέποντας μοναρχικές και παπικές εξουσίες και καταλαμβάνοντας το τραπεζικό σύστημα. Θα μπορούσαν οι Πεφωτισμένοι της Βαυαρίας να είναι μέρος της Αόρατης Αυτοκρατορίας που περιγράφει ο Hall; Είναι ενεργοί ακόμη και σήμερα; Ας αναλύσουμε πρώτα τη ζωή του Άνταμ Βάισχαουπτ και τη διαβόητη Μυστική Εταιρεία του.
Ο Άνταμ Βάισχαουπτ, μαθητής των Ιησουιτών
Ο Άνταμ Βάισχαουπτ γεννήθηκε στο Ίνγκολστατ της Βαυαρίας στις 6 Φεβρουαρίου 1748. Ο πατέρας του πέθανε όταν ο Βάισχαουπτ ήταν επτά ετών. Ο νονός του, ο βαρόνος Ίκστατ, ανέθεσε την εκπαίδευσή του στην πιο ισχυρή ομάδα εκείνης της εποχής : τους Ιησουίτες. Η Εταιρεία του Ιησού ήταν γνωστή για τις ανατρεπτικές της μεθόδους και τις συνωμοτικές της τάσεις, και είχε ισχυρά ερείσματα στην πολιτική σκηνή και στο εκπαιδευτικό σύστημα της Βαυαρίας.
“Ο βαθμός εξουσίας που είχαν καταφέρει να αποκτήσουν οι εκπρόσωποι της Εταιρείας του Ιησού στη Βαυαρία ήταν σχεδόν απόλυτος. Τα μέλη του τάγματος ήταν εξομολογητές και καθοδηγητές των ψηφοφόρων, και ως εκ τούτου είχαν άμεση επιρροή στην πολιτική της κυβέρνησης. Η λογοκρισία της θρησκείας ήταν υπό τον έλεγχο τους, σε βαθμό που ορισμένες ενορίες υποχρεώθηκαν να αναγνωρίσουν την εξουσία και τη δύναμή τους. Είχαν πάρει στην κατοχή τους τα όργανα της δημόσιας εκπαίδευσης με στόχο να εξοντώσουν κάθε Προτεσταντική επιρροή και να καταστήσουν το Καθολικό καθεστώς απόλυτο. Η πλειοψηφία των βαυαρικών σχολών ιδρύθηκε από Ιησουίτες τις οποίες και έλεγχαν οι ίδιοι. Από αυτούς διευθύνονταν επίσης τα σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας”
[Vernon L. Stauffer, The European Illuminati]
Η εσωτερική οργάνωση και λειτουργία της Εταιρείας του Ιησού ήταν παρόμοια με αυτήν των απόκρυφων αδελφοτήτων, όσο και αν επιφανειακά ήταν στραμμένη εναντίον τους. Λειτουργούσε με βαθμούς, τελετές μύησης, περίπλοκες τελετουργίες και εσωτεριστικά σύμβολα και είχε κατασταλεί αμέτρητες φορές σε διάφορες χώρες λόγω των ανατρεπτικών της τάσεων.
Το 1773, ο νονός του Βάισχαουπτ χρησιμοποίησε τη μεγάλη επιρροή που είχε στο Πανεπιστήμιο του Ίνγκολστατ για να τοποθετήσει το βαφτιστήρι του στην έδρα του Κανονικού Δικαίου. Εκείνη την εποχή το ίδρυμα βρισκόταν υπό ισχυρή ιησουιτική κυριαρχία και τη συγκεκριμένη θέση την κατείχαν, παραδοσιακά, οι ιησουίτες. Ο αυξανόμενος εναγκαλισμός του Βάισχαουπτ με τις φιλοσοφίες της Εποχής του Διαφωτισμού τον έφερε σε αντιπαράθεση με τους Ιησουίτες και ακολούθησαν κάθε είδους πολιτικά δράματα. Παρά το γεγονός αυτό, ο Βάισχαουπτ έμαθε πολλά από την οργάνωση των Ιησουιτών και τις ανατρεπτικές μεθόδους τους για την απόκτηση εξουσίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η ιδέα μιας μυστικής κοινωνίας άρχισε να εμφυτεύεται στις σκέψεις του Βάισχαουπτ.
“O νεαρός Βάισχαουπτ, ο oποίος ήταν ευφυέστατος και ορθά εκπαιδευμένος στις συνωμοτικές μεθόδους πρόσβασης στην εξουσία, αποφάσισε να οργανώσει ένα σώμα συνωμοτών, αποφασισμένος να απελευθερώσει τον κόσμο από την Ιησουιτική κυριαρχία της Ρώμης”
[Peter Tomkins, The Magic of Obelisks]
Ενώ ορισμένοι συγγραφείς πιστεύουν ότι οι Ιησουίτες (οι οποίοι καταστάλθηκαν με παπικό διάταγμα το 1773) χρησιμοποίησαν τον Βάισχαουπτ για να εξασφαλίσουν την κυριαρχία τους, κάποιοι άλλοι αναφέρουν ότι ο Βάισχαουπτ επεδίωξε να ανατρέψει την ισχυρή τους εξουσίαστη Βαυαρία. Γενικότερα, ήταν πεπεισμένος ότι ο κόσμος θα επωφελούνταν από την ανατροπή όλων των κυβερνητικών και θρησκευτικών θεσμών, καθώς και με την αντικατάσταση τους με μια παγκόσμια, αλλά ταυτόχρονα μυστική, επιτροπή “μυημένων”. Για να επιτύχει τους στόχους του, θα χρησιμοποιούσε τις μεθόδους των Ιησουιτών εναντίον τους.
Καθώς ο Βάισχαουπτ συνέχιζε τις σπουδές του, απέκτησε γνώσεις πάνω στα απόκρυφα μυστήρια και στον Ερμητισμό. Αναγνώρισε την ελκυστική δύναμη αυτής της μυστηριώδους γνώσης και κατάλαβε ότι οι μασονικές στοές θα ήταν ο ιδανικός χώρος για να διαδώσει τις απόψεις του. Επιδίωξε, λοιπόν, να γίνει Ελευθεροτέκτονας, αλλά γρήγορα απογοητεύτηκε από την ιδέα.
“Εφόσον η φαντασία του είχε φουντώσει από τους προβληματισμούς του σχετικά με την ελκυστική δύναμη των Ελευσίνιων μυστηρίων και την επιρροή που ασκούσε η μυστική λατρεία των Πυθαγόρειων, η πρώτη σκέψη του Βάισχαουπτ ήταν να προσπαθήσει να διαδώσει τις απόψεις του στους μασονικούς θεσμούς της εποχής. Ωστόσο, σύντομα άλλαξε γνώμη, εν μέρει λόγω της δυσκολίας που αντιμετώπιζε να συγκεντρώσει επαρκή κεφάλαια για να γίνει δεκτός σε μια μασονική στοά, εν μέρει επειδή η μελέτη των μασονικών βιβλίων που έπεφταν στα χέρια του τον έπεισε ότι τα “μυστήρια” του Ελευθεροτεκτονισμού ήταν πολύ παιδαριώδη και πολύ εύκολα προσιτά στο ευρύ κοινό ώστε να κριθούν αξιόλογα”
[Stauffer, Ό.π.]
Σύντομα ο Βάισχαουπτ συνειδητοποίησε ότι για να επιτύχει τους στόχους του θα ήταν απαραίτητο να δημιουργήσει τη δική του μυστική ομάδα, αποτελούμενη από ισχυρά άτομα που θα ασπάζονταν τις απόψεις του και που θα τον βοηθούσαν να τις διαδώσει.
“Θεώρησε, λοιπόν, απαραίτητο να κινηθεί ανεξάρτητα. Θα σχημάτιζε μια πρότυπη μυστική οργάνωση, που θα περιελάμβανε “σχολές σοφίας”, κρυμμένες από τα βλέμματα του κόσμου πίσω από τοίχους απομόνωσης και μυστηρίου, όπου οι αλήθειες, εκείνες που η ανοησία και ο εγωτισμός των ιερέων απαγόρευαν να διδαχτούν δημόσια, θα μπορούσαν να διδάσκονται με απόλυτη ελευθερία στους επιδεκτικούς νέους”
[Ό.π.]
Ο στόχος της οργάνωσης του Βάισχαουπτ ήταν μεγαλειώδης : να ανατρέψει όλους τους πολιτικούς και θρησκευτικούς θεσμούς προκειμένου να τους αντικαταστήσει με μια ομάδα μυημένων Πεφωτισμένων. Σύμφωνα με τον ίδιο “η παγκόσμια ευτυχία θα μπορούσε να επιτευχθεί ραγδαία με την απαλλαγή από την ιεραρχία, τις κοινωνικές τάξεις και τους πλούσιους. Οι πρίγκιπες και τα έθνη θα εξαφανιστούν από τη γη δίχως βία, το ανθρώπινο γένος θα γίνει μια οικογένεια, ο κόσμος θα γίνει η κατοικία των συνετών”. Την 1η Μαΐου 1776 ιδρύθηκε το Τάγμα των Πεφωτισμένων.
Οι Πεφωτισμένοι της Βαυαρίας
Οι Πεφωτισμένoι του Βάισχαουπτ ξεκίνησαν με μόλις πέντε μέλη, αλλά μέσα σε λίγα χρόνια και χάρη στις ισχυρές διασυνδέσεις τους, το Τάγμα εξελίχτηκε σε μια σημαντική πολιτική δύναμη σε ολόκληρο τον πλανήτη. Άνθρωποι με σημαντική επιρροή, πλούσιοι βιομήχανοι, ισχυροί ευγενείς και μυστηριώδεις αποκρυφιστές προσχώρησαν στο Τάγμα και συμμετείχαν στους συνωμοτικούς του στόχους. Ορισμένοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η επιτυχία του Τάγματος οφειλόταν σε μια μυστική συνάντηση μεταξύ του Βάισχαουπτ και του Καλιόστρο, του ισχυρότερου αποκρυφιστή της εποχής.
“Το Ίνγκολστατ είναι η πόλη στην οποία πιστεύεται ότι ο Καλιόστρο συνάντησε τον Άνταμ Βάισχαουπτ, έναν καθηγητή πανεπιστημίου στο τμήμα φιλοσοφίας και κανονικού δικαίου, ο οποίος το 1776 είχε ιδρύσει την σέκτα των Πεφωτισμένων. Οι Πεφωτισμένοι αυτοαποκαλούνταν κληρονόμοι των Ναϊτών Ιπποτών, και εκδήλωσαν ενδιαφέρον στη χρήση της ουράνιας παρέμβασης, όπως την επέτυχε ο Καλιόστρο, για την προώθηση ενός προγράμματος παγκόσμιας θρησκευτικής μεταρρύθμισης, αλλά πιο ριζική από αυτήν του Καλιόστρο, “με σκοπό να εκδικηθούν τον θάνατο του Μολαί, του Μεγάλου Διδασκάλου των Ναϊτών, μετατρέποντας σε σκόνη το τριπλό στέμμα των παπών και βγάζοντας από τη μέση τον τελευταίο βασιλιά Καπέτο.
[Tompkins, Ό.π.]
Ο Καλιόστρο περιέγραψε με προφητικές λεπτομέρειες τον αποκεφαλισμό του Λουδοβίκου ΙΣΤ’, ένα γεγονός που φάνταζε απίθανο εκείνη την εποχή”
Οι Πεφωτισμένοι της Βαυαρίας αποτελούνταν αρχικά από τρεις βασικές βαθμίδες: Νεόφυτος (Novice), Μινερβάλ (Minerval) και Πεφωτισμένος Μινερβάλ (Illuminated Minerval). Κάθε βαθμίδα ήταν σχεδιασμένη για την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων, εξασφαλίζοντας παράλληλα τον πλήρη έλεγχο και την κυριαρχία στην κορυφή της πυραμίδας. Ας τις δούμε πιο αναλυτικά.
Νεόφυτος
Τα μέλη του κατώτερου επιπέδου των Πεφωτισμένων της Βαυαρίας προσελκύονταν και εισάγονταν στο Τάγμα με τη χρήση ελκυστικού λεξιλογίου (η αναζήτηση της σοφίας και της καλυτέρευσης) και αποκρυφιστικής γνώσης. Ωστόσο, εισάγονταν επίσης σε μια ιεραρχία υπό αυστηρή επίβλεψη, παρόμοια με αυτήν των Ιησουιτών. Δεν γινόταν καμία αναφορά στους πολιτικούς στόχους του Τάγματος.
“Μετά την εγγραφή, η διδασκαλία κάθε Νεόφυτου βρισκόταν στα χέρια του ανθρώπου που τον εισήγαγε στο τάγμα, ο οποίος κρατούσε κρυφή από τον μαθητή του την ταυτότητα των υπόλοιπων προϊσταμένων του. Ο Νεόφυτος εντυπωσιαζόταν από τα καταστατικά του τάγματος που του επιτρεπόταν να διαβάσει, εφόσον αυτό που επιδίωκε κατά την περίοδο της δοκιμασίας του ήταν να βελτιώσει και να τελειοποιήσει τον ηθικό του χαρακτήρα, να διευρύνει τις αρχές του πάνω στην ανθρωπιά και την κοινωνικότητα, να εστιάσει πάνω στον καλοπροαίρετο στόχο αποτροπής των σχεδίων κακόβουλων ανθρώπων, της παροχής βοήθειας στην καταπιεσμένη αρετή, καθώς και να βοηθήσει αυτούς που το άξιζαν ώστε να βρουν την κατάλληλη τους θέση στον κόσμο. Αφού του είχε επιβληθεί η ανάγκη να τηρεί απαραβίαστη μυστικότητα όσον αφορά τις υποθέσεις του τάγματος, του επιβάλλονταν στη συνέχεια περαιτέρω καθήκοντα υποταγής των εγωιστικών του απόψεων και συμφερόντων και της πλήρους υπακοής στους ανωτέρους του. Ένα σημαντικό μέρος της ευθύνης του Νεόφυτου συνίστατο στη σύνταξη μιας λεπτομερούς έκθεσης (για τα αρχεία του τάγματος), η οποία περιείχε πλήρεις πληροφορίες σχετικά με την οικογένειά του και την προσωπική του σταδιοδρομία, καλύπτοντας απομακρυσμένα στοιχεία όπως οι τίτλοι των βιβλίων που κατείχε, τα ονόματα των προσωπικών του εχθρών και η αιτία της έχθρας τους, τα δυνατά και αδύνατα σημεία του χαρακτήρα του, τα κυρίαρχα πάθη των γονέων του, τα ονόματα των γονέων και των οικείων τους κ.λπ. Απαιτούνταν επίσης μηνιαίες εκθέσεις, οι οποίες κάλυπταν τις παροχές που είχε λάβει ο νεοσύλλεκτος από το τάγμα και τις υπηρεσίες που είχε προσφέρει σε αυτό. Για την οικοδόμηση του τάγματος ο Νεόφυτος έπρεπε να αναλάβει το μερίδιό του στο έργο της στρατολόγησης, ενώ η προσωπική του άνοδος στις ανώτερες βαθμίδες εξαρτώταν από την επιτυχία των προσπαθειών του. Γινόταν με τη σειρά του ο ανώτερος εκείνων που στρατολογούσε, και έτσι μετά από μια περίοδο δοκιμασίας, κατά πάσα πιθανότητα δύο ετών, άνοιγε ο δρόμος για την προαγωγή του στον επόμενο ανώτερο βαθμό”
[Stauffer, Ό.π.]
Όταν ένας Νεόφυτος αποδείκνυε στους ανωτέρους του ότι ήταν άξιος για προαγωγή, μυούνταν στον βαθμό Μινερβάλ.
Μινερβάλ
Ο όρος Μινερβάλ προέρχεται από τη Μινέρβα που ήταν η ρωμαϊκή θεά της γνώσης, της σοφίας, της ποίησης, της ιατρικής, του εμπορίου, της υφαντικής, της χειροτεχνίας, της μαγείας και της μουσικής. Συχνά απεικονίζεται μαζί με την ιερή κουκουβάγια της, η οποία συμβολίζει τους δεσμούς της με τη γνώση. Ως αρχαίο σύμβολο των μυστηρίων, η Μινέρβα εμφανίζεται σε ευδιάκριτες τοποθεσίες όπως η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου και η Μεγάλη Σφραγίδα της Καλιφόρνιας.
Ο δεύτερος βαθμός των Πεφωτισμένων ήταν αυτός της κατήχησης. Οι μυημένοι έπαιρναν μέρος σε διαλέξεις σχετικά με τις πνευματικές αρχές του Τάγματος, αλλά είχαν ελάχιστες πληροφορίες σχετικά με τους πραγματικούς στόχους του Βάισχαουπτ και του στενού κύκλου των διαχειριστών του.
“Η τελετή μύησης μέσω της οποίας ο Νεόφυτος περνούσε στο βαθμό Μινερβάλ αναμενόταν να απομακρύνει κάθε υποψία από το μυαλό του υποψηφίου ότι το τάγμα είχε ως υπέρτατο σκοπό την υποταγή των πλουσίων και των ισχυρών ή την ανατροπή της πολιτικής και εκκλησιαστικής κυβέρνησης. Δέσμευε επίσης τον υποψήφιο να είναι χρήσιμος στην ανθρωπότητα, να τηρεί αιώνια σιωπή, απαραβίαστη πίστη και υπακοή σε όλους τους ανωτέρους και σε όλους τους κανόνες του τάγματος, και να θυσιάζει όλα τα προσωπικά του συμφέροντα σε εκείνα της κοινωνίας”
[Ό.π.]
Οι μυημένοι του βαθμού Μινερβάλ είχαν τη δυνατότητα να συναντούν ορισμένους από τους ανωτέρους τους (Πεφωτισμένοι Μινερβάλ) και να συζητούν μαζί τους. Αυτό και μόνο το προνόμιο αποτελούσε μεγάλο κίνητρο για τους νέους μυημένους.
Πεφωτισμένοι Μινερβάλ
Οι Πεφωτισμένοι Μινερβάλ επιλέγονταν ανάμεσα στους Μινερβάλ, και είχαν συγκεκριμένα καθήκοντα τα οποία και έπρεπε να εκπληρώσουν προκειμένου να προετοιμαστούν να αναλάβουν δράση στον “πραγματικό κόσμο”. Το μεγαλύτερο μέρος της εργασίας τους συνίστατο στη μελέτη της ανθρωπότητας και στην τελειοποίηση των μεθόδων για την καθοδήγησή της. Κάθε Πεφωτισμένος Μινερβάλ είχε υπό τον ευθύνη του μια μικρή ομάδα Μινερβάλ η οποία εξεταζόταν εξονυχιστικά, αναλύονταν και οδηγούνταν σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Επομένως, τα χαμηλόβαθμα μέλη του Τάγματος ήταν πειραματόζωα τεχνικών που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν αργότερα στις μάζες.
“Οι Μινερβάλ που κατά την κρίση των ανωτέρων τους ήταν άξιοι για προαγωγή, γίνονταν δεκτοί στο βαθμό των Πεφωτισμένων Μινερβάλ. Περίτεχνες μυητικές τελετές έβαζαν την ιδέα στο μυαλό του υποψηφίου ότι η προοδευτική κάθαρση της ζωής του θα επερχόταν καθώς ανέβαινε στο τάγμα, και ότι η κατάκτηση της τέχνης της καθοδήγησης των ανθρώπων θα ήταν η επιδίωξή του για όσο διάστημα παρέμενε στον καινούργιο βαθμό. Για να επιτύχει κάτι τέτοιο, δηλαδή να γίνει άριστος ψυχολόγος και υπεύθυνος των συνειδήσεων των ανθρώπων, θα έπρεπε να παρατηρεί και να μελετά συνεχώς τις πράξεις, τους σκοπούς, τις επιθυμίες, τα ελαττώματα και τις αρετές της μικρής ομάδας Μινερβάλ που είχε τεθεί υπό την προσωπική του διεύθυνση και φροντίδα. Για την καθοδήγησή του σε αυτό το δύσκολο έργο, του παρέχονταν ένας μεγάλος αριθμός περίπλοκων οδηγιών.
[Ό.π.]
Εκτός από τη συνεχή τους παρουσία στις συνελεύσεις των Μινερβάλ, τα μέλη αυτής της βαθμίδας συγκεντρώνονταν μία φορά το μήνα μεταξύ τους, για να ακούσουν αναφορές σχετικά με τους μαθητές τους, να συζητήσουν μεθόδους για την επίτευξη καλύτερων αποτελεσμάτων στο έργο της καθοδήγησης τους, και να ζητήσουν συμβουλές γιατις δύσκολες περιπτώσεις. Σε αυτές τις συναντήσεις τα πρακτικά των συνελεύσεων των Μινερβάλ επανεξετάζονταν και διορθώνονταν και στη συνέχεια διαβιβάζονταν στους ανώτερους αξιωματούχους του τάγματος”
Από αυτή τη βασική δομή, οι Πεφωτισμένοι άρχισαν την επέκτασή τους. Όλα ήταν έτοιμα για να πετύχει ο Βάισχαουπτ έναν σημαντικό στόχο : τη διείσδυση στον Ελευθεροτεκτονισμό.
Διείσδυση στον Ελευθεροτεκτονισμό
Το 1777, το έτος που ακολούθησε τη δημιουργία του τάγματος των Πεφωτισμένων, ο Βάισχαουπτ εντάχθηκε στη μασονική στοά “Theodor zum guten Rat” στο Μόναχο. Όχι μόνο διέδωσε με επιτυχία τις απόψεις του στη στοά, αλλά κατάφερε επίσης να την κάνει να “απορροφηθεί σχεδόν αμέσως από το τάγμα των Πεφωτισμένων”.
[Hall, ό.π.]
Η οριστική συμμαχία μεταξύ των Πεφωτισμένων και του Ελευθεροτεκτονισμού κατέστη δυνατή το 1780, όταν μια εξέχουσα προσωπικότητα με το όνομα Baron Adolf Franz Friederich Knigge μυήθηκε στο Τάγμα του Βάισχαουπτ. Οι μασονικές διασυνδέσεις και οι οργανωτικές ικανότητες του Γερμανού διπλωμάτη χρησιμοποιήθηκαν αμέσως από το Τάγμα. Ο Knigge επρόκειτο να επιτελέσει δύο σημαντικά καθήκοντα : Αναθεώρησε την ιεραρχία του Τάγματος, δημιούργησε νέες ανώτερες βαθμίδες και επέτρεψε την πλήρη ενσωμάτωση των μασονικών στοών στο σύστημα.
“Δύο βαρυσήμαντες συνέπειες επακολούθησαν ως αποτέλεσμα της εισόδου του Knigge στο τάγμα. Οι πολυπόθητες ανώτερες βαθμίδες εκπονήθηκαν και επήλθε μια συμμαχία μεταξύ των Πεφωτισμένων και του Ελευθεροτεκτονισμού”
[Ό.π.]
Η επιρροή του Knigge πάνω στο Τάγμα ήταν ριζική. Το νέο σύστημα που επινόησε προσέλκυσε Ελευθεροτέκτονες και ισχυρές προσωπικότητες, γεγονός που έδωσε μεγάλη δυναμική στο κίνημα. Το σύστημα που επινόησε ο Knigge είναι το εξής :
Ο Knigge διατήρησε ανέπαφες τις αρχικές βαθμίδες του Τάγματος, ενώ πρόσθεσε καινούργιες. Το δεύτερο επίπεδο των Πεφωτισμένων ενσωμάτωσε τις βαθμίδες του Ελευθεροτεκτονισμού καθιστώντας, επομένως, την Αδελφότητα μέρος της ευρύτερης υπερδομής των Πεφωτισμένων.
“Ο βαθμός του Νεόφυτου (ο οποίος ήταν προκαταρκτικός) παρέμεινε αμετάβλητος από τον Knigge. Η μόνη αλλαγή ήτανη προσθήκη ενός έντυπου που παραλάμβαναν όλοι οι νεοσύλλεκτοι, το οποίο τους ενημέρωνε ότι το Τάγμα των Πεφωτισμένων ξεχωρίζει από τον σύγχρονο Ελευθεροτεκτονισμό επειδή δεν είναι διεφθαρμένο καιως εκ τούτου είναιτο μόνο ικανό να επαναφέρει την αρχαία αίγλη της τέχνης. (…)
[Ό.π.]
Οι τρεις συμβολικές βαθμίδες της δεύτερης τάξης φαίνεται ότι επινοήθηκαν αποκλειστικά και μόνο ώστε να μπορούν τα μέλη των διαφόρων κλάδων της μεγάλης μασονικής οικογένειας να περάσουν στις ανώτερες βαθμίδες του νέου τάγματος”
Οι υψηλότερες βαθμίδες του Τάγματος περιορίζονταν σε λίγους και εκλεκτούς και περιλάμβαναν ισχυρά άτομα και προσωπικότητες με σημαντική επιρροή. Ο βαθμός του Πρίγκηψ περιλάμβανε στις τάξεις του Εθνικούς Επιθεωρητές, Επαρχιακούς, Νομάρχες και Ηγούμενους. Στην κορυφή της πυραμίδας βρίσκονταν οι Μάγοι (γνωστοί και ως Αρεοπαγίτες), οι οποίοι ήταν οι ανώτατοι αρχηγοί του Τάγματος. Η ταυτότητά τους προστατευόταν και είναι δύσκολο να επιβεβαιωθεί ακόμη και σήμερα.
Η στρατηγική του Knigge απέδωσε εντυπωσιακά αποτελέσματα και επέτρεψε στους Πεφωτισμένους να γίνουν ένα εξαιρετικά ισχυρό κίνημα.
“Η νέα μέθοδος διάδοσης του Πεφωτισμού, μέσω της ένταξης του στις μασονικές στοές, είχε άμεσα αποτελέσματα. Αυτό που βοήθησε σε σημαντικό βαθμό ήταν η στρατολόγηση αξιωματικών και σημαντικών προσωπικοτήτων μέσα στις στοές, οι οποίοι πέρασαν διαδοχικά στο καινούργιο σύστημα. Ιδρύθηκαν νέες Νομαρχίες, οργανώθηκαν νέες επαρχίες και οι Επαρχιακοί άρχισαν να αναφέρουν μια μεγάλη και σταθερή ροή νεοσυλλέκτων. (…) Φοιτητές, έμποροι, γιατροί, φαρμακοποιοί, δικηγόροι, δικαστές, καθηγητές σε γυμνάσια και πανεπιστήμια, προϊστάμενοι, πολιτικοί αξιωματούχοι, πάστορες, ιερείς : όλοι τους εκπροσωπεύονταν από τους νεοφερμένους. Διακεκριμένα ονόματα εμφανίστηκαν στις στοές του νέου συστήματος. Μεταξύ των εγγεγραμμένων ήταν ο δούκας Φερδινάνδος του Βολφενμπύτελ, ο δούκας Ερνέστος Α΄ της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα, ο δούκας Κάρολος Αύγουστος της Σαξονίας-Βαϊμάρης-Άιζεναχ, ο πρίγκιπας Αύγουστος της Σαξονίας-Γκότα-Άλτενμπουργκ, ο πρίγκιπας Κάρολος της Έσσης-Κάσσελ, ο βαρόνος Dalberg, ο φιλόσοφος Γιόχαν Γκότφριντ Χέρντερ, ο ποιητής Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε και ο παιδαγωγός Γιόχαν Χάινριχ Πεσταλότσι. Οι αναφορές κάνουν λόγο για δυο με τρεις χιλιάδες εγγραφές μέχρι το τέλος του 1784. Η εγκαθίδρυση του τάγματος πάνω σε στερεά θεμέλια φαινόταν να είναι πλήρως εξασφαλισμένη”
[Ό.π.]
Ο Βάισχαουπτ, ωστόσο, δεν απόλαυσε για πολύ τους καρπούς των κόπων του. Σύντομα, σε όλη την Ευρώπη άρχισαν να διαδίδονται φήμες ότι οι Πεφωτισμένοι συνωμοτούν εναντίον των κυβερνήσεων και της θρησκείας. Διακρίνοντας απειλή για την εξουσία της, η βαυαρική κυβέρνηση εξέδωσε διάταγμα που έθετε παράνομες όλες τις κοινότητες, κοινωνίες και αδελφότητες που υπήρχαν χωρίς νόμιμη άδεια. Επιπλέον, οι εσωτερικές διαφωνίες ανάμεσα στον Βάισχαουπτ και τα ανώτερα στελέχη του Τάγματος οδήγησαν σε διενέξεις και διαφωνίες. Τέλος, ορισμένα μέλη κατέθεσαν στις αρχές εναντίον του Τάγματος, κάτι το οποίο εκμεταλλεύτηκε η βαυαρική κυβέρνηση.
“Οι κατηγορίες των εχθρών του τεκμηριώθηκαν από τους ίδιους τους φίλους του. Σύμφωνα με τις ομολογίες των ηγετών, το σύστημα των Πεφωτισμένων φερόταν να είναι μια οργάνωση αφιερωμένη στην ανατροπή της θρησκείας και του κράτους, μια ομάδα δηλητηριαστών και πλαστογράφων, μια ένωση ανθρώπων με αηδιαστικά ήθη και διεφθαρμένα γούστα”
[Ό.π.]
Απ’ότι φαίνεται η κυβέρνηση είχε διαλύσει τους Πεφωτισμένους της Βαυαρίας μέχρι τα τέλη του 1788, μέσω της χρήσης νόμων και ποινικών κατηγοριών. Και ενώ σε αυτό το σημείο θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι η ιστορία των Πεφωτισμένων τελείωσε άδοξα, ας μην ξεχνάμε ότι τα πλοκάμια τους είχαν ήδη εξαπλωθεί σε μασονικές στοές σε ολόκληρη την Ευρώπη. Με άλλα λόγια οι Πεφωτισμένοι δεν καταστράφηκαν ποτέ, απλά άρχισαν να δρουν υπόγεια. Ένα χρόνο αργότερα, ένα σημαντικό γεγονός θα αποδείκνυε ότι ο Πεφωτισμός ήταν πιο ισχυρός από ποτέ : Η Γαλλική Επανάσταση.
Η Γαλλική Επανάσταση
Η βίαιη ανατροπή της Γαλλικής Μοναρχίας το 1789 συμβολίζει για πολλούς τη νίκη του Ιακωβινισμού και του Πεφωτισμού επί των παραδοσιακών θεσμών της εποχής. Η υιοθέτηση της Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατέγραψε επίσημα τις αξίες του Ελευθεροτεκτονισμού και του Πεφωτισμού στον πυρήνα της γαλλικής κυβέρνησης. Το νέο σύνθημα της χώρας “Liberté, Égalité et Fraternité” (Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη) λέγεται ότι ήταν μια διάσημη μασονική ρήση που χρησιμοποιούταν στις γαλλικές στοές επί αιώνες.
Αντιδράσεις κατά του Πεφωτισμού
Αν και οι Πεφωτισμένοι της Βαυαρίας πλέον δεν υπήρχαν, οι ιδέες που προώθησαν έγιναν πραγματικότητα. Οι Μασόνοι και οι Ροδόσταυροι εξακολούθησαν να ευδοκιμούν και οι Πεφωτισμένοι φαινόταν να υπάρχουν μέσω αυτών. Η Ευρώπη βρισκόταν σε βαθιά αναταραχή, καθώς μια νέα τάξη ανθρώπων πήρε τα ηνία της εξουσίας. Σιγά σιγά άρχισαν να εμφανίζονται επικριτές, αποκαλύπτοντας στις μάζες τις μυστικές δυνάμεις πίσω από τις αλλαγές που έβλεπαν.
Ο Ελευθεροτέκτονας Λέοπολντ Χόφμαν ήταν πεπεισμένος ότι οι Πεφωτισμένοι διέφθειραν την αδελφότητα του και δημοσίευσε μια σειρά άρθρων στο περιοδικό Wiener Zeitschrift. Ισχυρίστηκε ότι οι κατώτερες βαθμίδες των Πεφωτισμένων είχαν διαλυθεί, αλλά οι υψηλότερες βαθμίδες εξακολουθούσαν να είναι ενεργές. Πρόσθεσε επίσης ότι ο Ελευθεροτεκτονισμός “υποτάσσεται από τον Πεφωτισμό” και μετασχηματίστηκε έτσι ώστε να εξυπηρετήσει τους σκοπούς του. Δήλωσε επίσης ότι η Γαλλική Επανάσταση ήταν το αποτέλεσμα της πολυετούς προπαγάνδας των Πεφωτισμένων.
Το 1797, ο Τζον Ρόμπινσον, ένας Σκωτσέζος γιατρός, μαθηματικός και εφευρέτης (εφηύρε τη σειρήνα) δημοσίευσε ένα βιβλίο με τίτλο “Αποδείξεις μιας συνωμοσίας εναντίον όλων των θρησκειών και κυβερνήσεων της Ευρώπης, διεξαγόμενη στις μυστικές συναντήσεις των Ελεύθεροτεκτόνων, των Πεφωτισμένων και των Αναγνωστικών Κοινωνιών” (Proofs of a Conspiracy against All the Religions and Governments of Europe, carried on in the Secret Meetings of the Free Masons, Illuminati, and Reading Societies). Αυτός ο αφοσιωμένος Ελευθεροτέκτονας απογοητεύτηκε όταν συνειδητοποίησε ότι οι Πεφωτισμένοι είχαν διεισδύσει στην αδελφότητα του. Ακολουθεί ένα απόσπασμα από το βιβλίο του :
“Διαπίστωσα ότι οι μασονικές Στοές είχαν χρησιμοποιηθεί σε κάθε χώρα για την εκτόνωση και τη διάδοση αισθημάτων στη θρησκευτική και στην πολιτική σκηνή, τα οποία δεν θα μπορούσαν να κυκλοφορούν δημόσια χωρίς να εκθέσουν σε κίνδυνο αυτόν που τα εμπνεύστηκε. Διαπίστωσα ότι αυτή η ατιμωρησία είχε σταδιακά ενθαρρύνει ανθρώπους με ακόλαστες αρχές να γίνονται πιο τολμηροί και να διδάσκουν δόγματα που ανατρέπουν όλες τις αντιλήψεις μας για την ηθική, όλη την εμπιστοσύνη μας στην ηθική διακυβέρνηση του σύμπαντος, όλες τις ελπίδες μας για μελλοντική βελτίωση, και κάθε ευχαρίστηση της παρούσας ζωής μας, υπό τον όρο να ζούμε σε μια κατάσταση αστικής υποταγής. Μπόρεσα να εντοπίσω αυτές τις προσπάθειες, που έγιναν σε διάρκεια πενήντα ετών, με το δόλιο πρόσχημα του διαφωτισμού χάρη στον πυρσό της φιλοσοφίας και την διάλυση της αστικής και θρησκευτικής δεισιδαιμονίας που κρατούν τα έθνη της Ευρώπης στο σκοτάδι και στη σκλαβιά.
Παρατήρησα αυτά τα δόγματα να διαχέονται σταδιακά και να αναμειγνύονται με όλα τα διαφορετικά συστήματα του Ελευθεροτεκτονισμού, μέχρι που, τελικά, ΣΥΣΤΑΘΗΚΕ ΜΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ με ρητό σκοπό να ΕΞΑΛΕΊΨΕΙ ΌΛΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΆ ΙΔΡΎΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΈΨΕΙ ΌΛΕΣ ΤΙΣ ΥΠΆΡΧΟΥΣΕΣ ΚΥΒΕΡΝΉΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΥΡΏΠΗΣ. Είδα αυτή την Οργάνωση να ασκείται συστηματικά και με ζήλο, μέχρι που έγινε σχεδόν ακαταμάχητη : Και είδα ότι οι πιο δραστήριοι ηγέτες της Γαλλικής Επανάστασης ήταν μέλη αυτής της Οργάνωσης, και διεξήγαγαν τις πρώτες τους κινήσεις σύμφωνα με τις αρχές της, των οδηγιών της και της βοήθειας της, που ζήτησαν και έλαβαν επισήμως : Και, τέλος, είδα ότι αυτή η Οργάνωση εξακολουθεί να υπάρχει, εξακολουθεί να λειτουργεί μυστικά και αυτά που αφήνουν να φανούν μας δείχνουν ότι οι απεσταλμένοι της προσπαθούν να διαδώσουν τα απεχθή δόγματά τους, αλλά και ότι η Οργάνωση έχει Στοές στη Βρετανία που επικοινωνούν με τη μητρική Στοά του Μονάχου ήδη από το 1784. . . Η Οργάνωση στην οποία αναφέρομαι είναι το τάγμα των ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΩΝ, που ιδρύθηκε το 1775 [sic] από τον Άνταμ Βάισχαουπτ, καθηγητή Κανονικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Ίνγκολστατ, και καταργήθηκε το 1786 από τον Εκλέκτορα της Βαυαρίας, αλλά αναβίωσε αμέσως μετά, με άλλο όνομα και με διαφορετική μορφή, σε όλη τη Γερμανία. Εντοπίστηκε και πάλι και φαινομενικά διαλύθηκε, αλλά είχε πια ριζώσει τόσο βαθιά, ώστε εξακολουθεί να υφίσταται χωρίς να έχει εντοπιστεί, και έχει εξαπλωθεί σε όλες τις χώρες της Ευρώπης”
[17. John Robinson, Proofs of a Conspiracy (…)]
Ο Augustin Barruel, ένας Γάλλος Ιησουίτης ιερέας, δημοσίευσε επίσης το 1797 ένα βιβλίο που συνέδεε τη Γαλλική Επανάσταση με τους Πεφωτισμένoυς της Βαυαρίας. Στο βιβλίο του “Απομνημονεύματα που απεικονίζουν την ιστορία του Ιακωβινισμού” (Mémoires pour servir à l’histoire du jacobinisme), χρονολόγησε το σύνθημα “Ελευθερία και Ισότητα” από την εποχή των πρώτων Ναϊτών και υποστήριξε ότι, στους υψηλότερους βαθμούς του τάγματος, η ελευθερία και η ισότητα εξηγείται όχι μόνο με τον “πόλεμο κατά των βασιλιάδων και των θρόνων” αλλά και με τον “πόλεμο κατά του Χριστού και των βωμών του”. Παρέθεσε επίσης λεπτομέρειες σχετικά με την κατάληψη του Ελευθεροτεκτονισμού από τους Πεφωτισμένους.
“Ο Barruel κατήγγειλε ότι εξαπατήθηκαν από τον Βάισχαουπτ όχι μόνο οι κατώτεροι βαθμοί της Μασονίας αλλά και οι ίδιοι οι Πεφωτισμένοι του Βάισχαουπτ, για τους οποίους είχε παράσχει ένα άλλο άκρως απόρρητο επίπεδο καθοδήγησης, γνωστό ως Άρειος Πάγος (Areopagus), ένας κλειστός κύκλος διευθυντών του τάγματος, οι οποίοι ήταν οι μόνοι που γνώριζαν τους μυστικούς του στόχους. Για τον Barruel, οι επαναστάτες ηγέτες όπως ο La Rochefoucauld, ο Lafayette και ο δούκας της Ορλεάνης, είχαν γίνει πράκτορες των Πεφωτισμένων και εξαπάτησαν και πιο ακραίους ριζοσπαστικούς όπως ο Danton, προβοκάτορες που πυροδότησαν την καθοδηγούμενη από τους Πεφωτισμένους εξέγερση. Σύμφωνα με τον Barruel ολόκληρο το Γαλλικό Μασονικό κατεστημένο είχε στραφεί στις επαναστατικές ιδέες του Βάισχαουπτ, καθώς οι στοές του είχαν μετατραπεί σε μυστικές επιτροπές που σχεδίαζαν αιματοχυσία”.
[18. Tompkins, ό.π.]
Διάδοση στην Αμερική
Οι περισσότεροι από τους Ιδρυτές Πατέρες της Αμερικής ήταν μέλη Μυστικών Κοινωνιών, είτε των Μασόνων είτε των Ροδόσταυρων, είτε άλλων. Ορισμένοι από αυτούς ταξίδεψαν στην Ευρώπη και γνώριζαν καλά τα δόγματα των Πεφωτισμένων.
Από το 1776 έως το 1785, όταν οι Πεφωτισμένοι της Βαυαρίας δραστηριοποιούνταν δημόσια, ο Βενιαμίν Φραγκλίνος βρισκόταν στο Παρίσι υπηρετώντας ως πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών στη Γαλλία. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του, έγινε Μέγας Δάσκαλος της στοάς “Οι Εννιά Αδερφές” (Les Neufs Soeurs), η οποία ήταν προσαρτημένη στη στοά της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας. Αυτή η μασονική οργάνωση λέγεται ότι έγινε το γαλλικό αρχηγείο των Πεφωτισμένων της Βαυαρίας. Είχε ιδιαίτερη επιρροή στην υποστήριξη της Γαλλίας στην Αμερικανική Επανάσταση και αργότερα έπαιξε σημαντικό ρόλο και στην ίδια τη Γαλλική Επανάσταση.
Το 1799, όταν ο Γερμανός υπουργός G.W. Snyder προειδοποίησε τον Τζορτζ Ουάσινγκτον για το σχέδιο των Πεφωτισμένων “να ανατρέψουν κάθε κυβέρνηση και θρησκεία”, ο Ουάσινγκτον απάντησε ότι είχε ακούσει “πολλά για τα κακόβουλα και επικίνδυνα σχέδια και δόγματα των Πεφωτισμένων“. Ωστόσο, έκλεισε την επιστολή του αναφέροντας : “Παρόλα αυτά πιστεύω ότι καμία από τις Στοές της χώρας δεν έχει μολυνθεί από τις αρχές που αποδίδονται στους Πεφωτισμένους“.
Σε μια άλλη επιστολή προς τον Snyder, που γράφτηκε ένα μήνα αργότερα, ο Ουάσινγκτον συνέχισε :
“Δεν ήταν πρόθεσή μου να αμφισβητήσω την εξάπλωση των δογμάτων των Πεφωτισμένων και των αρχών του Ιακωβινισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αντιθέτως, είμαι απόλυτα ικανοποιημένος με το γεγονός αυτό.
Η ιδέα που ήθελα να εκφράσω ήταν ότι πιστεύω ότι οι Τεκτονικές Στοές σε αυτή τη χώρα δεν έχουν, ως Κοινωνίες, προσπαθήσει να διαδώσουν τα διαβολικά δόγματα των πρώτων ή τις κακόβουλες αρχές των δεύτερων (εάν υποθέσουμε ότι μπορούν να διαχωριστούν). Το ότι μεμονωμένα μέλη τους μπορεί να έχουν κάνει κάτι τέτοιο, ή το ότι ο ιδρυτής ή το όργανο που χρησιμοποιήθηκε για την ίδρυση των Δημοκρατικών Κοινωνιών στις Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να είχε τέτοιους σκοπούς, με πραγματικό στόχο τον διαχωρισμό του Λαού από την Κυβέρνησή του, είναι πολύ προφανές για να αμφισβητηθεί”.
Κρίνοντας από αυτή την επιστολή, ο Τζορτζ Ουάσινγκτον ήταν προφανώς ενήμερος για τα δόγματα των Πεφωτισμένων και, ακόμα και αν δεν πίστευε ότι τα μασονικά ιδρύματα των Ηνωμένων Πολιτειών διέδιδαν τα δόγματά τους, παραδέχεται ότι μεμονωμένα άτομα θα μπορούσαν να το έχουν προσπαθήσει.
Η μετέπειτα εποχή των Πεφωτισμένων της Βαυαρίας
Στη σημερινή εποχή ο όρος Ιλλουμινάτι/Πεφωτισμένοι χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια ισχυρή ομάδα ατόμων που έχει ως στόχο τη δημιουργία μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης, με την έκδοση ενός ενιαίου παγκόσμιου νομίσματος και μιας ενιαίας παγκόσμιας θρησκείας. Παρόλο που είναι δύσκολο να προσδιοριστεί αν η ομάδα αυτή κατάγεται απευθείας από τους αρχικούς Πεφωτισμένους της Βαυαρίας ή αν χρησιμοποιεί ακόμη τον όρο Ιλλουμινάτι, οι αρχές και οι μεθόδοι της βρίσκονται σε απόλυτη συμφωνία με το έργο τους. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, η ονομασία που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την απόκρυφη ελίτ μπορεί να υποστεί αλλαγές. Εν τέλει το όνομα δεν είναι σημαντικό.
Σύμφωνα με τον Manly. P Hall, οι Πεφωτισμένοι της Βαυαρίας ήταν μέρος της “Παγκόσμιας Αδελφότητας”, ένα αόρατο Τάγμα από το οποίο “πηγάζουν” οι περισσότερες Ερμητικές Μυστικές Κοινωνίες του παρελθόντος. Εργάζεται εδώ και αιώνες πάνω στη μεταμόρφωση της ανθρωπότητας, καθοδηγώντας την μέσα από μια παγκόσμια αλχημική διαδικασία. Με τον ίδιο τρόπο που το αλχημικό “Μεγάλο Έργο” επιδιώκει να μετατρέψει το ακατέργαστο μέταλλο σε χρυσό, έτσι και αυτή η αδελφότητα εργάζεται με παρόμοιο τρόπο ώστε να μεταμορφώσει τον κόσμο. Σύμφωνα με τον Hall, η Παγκόσμια Αδελφότητα γίνεται μερικές φορές ορατή υπό τη μορφή διαφόρων ονομάτων και συμβόλων. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι οι Ναΐτες Ιππότες, οι Μασόνοι, οι Ροδόσταυροι και οι Πεφωτισμένοι είναι προσωρινά ορατές εκδηλώσεις μιας απείρως βαθύτερης και ισχυρότερης υποκείμενης δύναμης. Ωστόσο, επειδή κάποιοι άνθρωποι είναι άπληστοι και διψασμένοι για εξουσία, αυτά τα κινήματα συχνά διαφθείρονται και καταλήγουν να συνωμοτούν εναντίον των μαζών για περισσότερη εξουσία και υλικά οφέλη.
“Σίγουρα υπήρχε ένα υπόγειο ρεύμα εσωτερισμού, με την πιο μυστικιστική έννοια της λέξης, κάτω από την επιφάνεια του Πεφωτισμού. Για τον λόγο αυτό, το Τάγμα ακολούθησε ακριβώς τα βήματα των Ναϊτών Ιπποτών. Οι Ναΐτες επέστρεψαν στην Ευρώπη μετά τις Σταυροφορίες, φέρνοντας μαζί τους μια σειρά από επιλεγμένα τεμάχια ανατολίτικης απόκρυφης γνώσης. Κάποια από αυτά τα είχαν συλλέξει από τους Δρούσους του Λιβάνου και κάποια άλλα από τους μαθητές του Χασάν Ιμπν-αλ-Σαμπάχ, του γέρου μάγου του όρους Αλαμούτ.
Αν υπήρχε ένα βαθύ μυστικιστικό ρεύμα που κυλούσε κάτω από την επιφάνεια του Πεφωτισμού, είναι βέβαιο ότι ο Βάισχαουπτ δεν ήταν η Κασταλία πηγή. Ίσως τα κρίνα των Πεφωτισμένων και τα τριαντάφυλλα των Ροδόσταυρων να έρεαν, από κάποιο θαύμα της Φύσης, από τον ίδιο βλαστό. Οι παλιοί συμβολισμοί θα συνιστούσαν κάτι τέτοιο και δεν είναι πάντα σοφό να αγνοούμε τα αρχαία ορόσημα. Υπάρχει μόνο μία εξήγηση που ανταποκρίνεται στις προφανείς και φυσικές απαιτήσεις των γνωστών γεγονότων. Οι Πεφωτισμένοι ήταν μέρος μιας εσωτεριστικής παράδοσης η οποία είχε έλθει από τη μακρινή αρχαιότητα και είχε αποκαλυφθεί για ένα μικρό χρονικό διάστημα στους Ανθρωπιστές του Ίνγκολστατ. Ένα από τα άνθη του “ουράνιου φυτού” βρισκόταν εκεί, αλλά οι ρίζες του ήταν μακριά, σε καλύτερο χώμα”.
[19. Hall, Ό.π.]
Ο Hall καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι Πεφωτισμένοι υπήρχαν πολύ πριν από την εμφάνιση του Τάγματος του Βάισχαουπτ και ότι εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμη και σήμερα. Υπό το πρόσχημα της ήττας και της καταστροφής οι Πεφωτισμένοι πραγματοποίησαν τις μεγαλύτερες νίκες τους.
“Ο Βάισχαουπτ εμφανίστηκε ως πιστός υπηρέτης ενός ανώτερου σκοπού. Πίσω του κινήθηκε ο περίπλοκος μηχανισμός του Κρυφού Σχολείου. Ως συνήθως, δεν εμπιστεύονταν το σύνολο των ενεργειών τους σε ένα φθαρτό θεσμό. Η ιστορία των Πεφωτισμένων της Βαυαρίας εκτεινόταν σε μια περίοδο μόλις δώδεκα ετών. Είναι δύσκολο, επομένως, να κατανοήσει κανείς τη βαθιά αναταραχή που προκάλεσε το κίνημα αυτό στην πολιτική ζωή της Ευρώπης. Είμαστε αναγκασμένοι να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή η βαυαρική ομάδα ήταν μονάχα ένα κομμάτι ενός μεγάλου και σύνθετου σχεδίου.
Όλες οι προσπάθειες για την ανακάλυψη των μελών των ανώτερων βαθμίδων του τάγματος των Πεφωτισμένων υπήρξαν ανεπιτυχείς. Ως εκ τούτου, υποθέτουμε ότι αυτές οι ανώτερες βαθμίδες υπήρχαν μόνο στο μυαλό του Βάισχαουπτ και του Φον Κνιγκε. Δεν θα ήταν εξίσου πιθανό μια ισχυρή ομάδα ατόμων, αποφασισμένη να παραμείνει εντελώς αφανής, να κινήθηκε πίσω από τον Βάισχαουπτ και να τον έσπρωξε στα φώτα της δημοσιότητας ως προπέτασμα για τις δικές της δραστηριότητες;
Τα ιδεώδη του Πεφωτισμού, όπως υπάρχουν στα παγανιστικά Μυστήρια της αρχαιότητας, ήταν ήδη παλαιά όταν γεννήθηκε ο Βάισχαουπτ, και είναι απίθανο αυτές οι πολύτιμες πεποιθήσεις να χάθηκαν μαζί με το πείραμά του. Το έργο που ήταν ανολοκλήρωτο το 1785 παραμένει ανολοκλήρωτο και το 1950 [η χρονιά που γράφτηκε το βιβλίο]. Τα εσωτεριστικά τάγματα δεν θα εκλείψουν έως ότου εκπληρωθεί ο σκοπός που τα έφερε στη ζωή. Οι οργανώσεις μπορεί να χαθούν, αλλά η Μεγάλη Σχολή είναι άφθαρτη”
[20. Ό.π.]
Οι Πεφωτισμένοι στις μέρες μας
Είναι η ατζέντα των Πεφωτισμένων ενεργή ακόμα και σήμερα, και αν ναι με ποιόν τρόπο; Ορισμένες σύγχρονες Μυστικές Κοινωνίες, όπως η O.T.O. (Ordo Templi Orientis) έχουν ισχυριστεί ότι είναι διάδοχες του Πεφωτισμού, από εσωτεριστικής και πνευματικής άποψης. Κάποιο ερευνητές πιστεύουν ότι υπάρχουν κρυφά τάγματα πέρα από τους 33 “ορατούς” βαθμούς του Τεκτονισμού, τα οποία αποτελούν τους Πεφωτισμένους. Καθώς τα τάγματα αυτά είναι, εξ ορισμού, μυστικά, η απόκτηση πληροφοριών είναι αρκετά δύσκολη.
Η πολιτική πλευρά του σύγχρονου Πεφωτισμού είναι πολύ πιο ορατή και τα σχέδιά του είναι προφανή. Η δημιουργία σημαντικών αποφάσεων και πολιτικών συστημάτων έχει ανατεθεί σε μια μικρή ομάδα. Διεθνείς επιτροπές και οργανώσεις, που ενεργούν σε υψηλότερο επίπεδο από τους εκλεγμένους αξιωματούχους, δημιουργούν κοινωνικές και οικονομικές πολιτικές που εφαρμόζονται σε παγκόσμιο επίπεδο. Το φαινόμενο αυτό είναι μάλλον νέο στην παγκόσμια ιστορία, καθώς αντί για βασίλεια ή έθνη-κράτη, μια μη εκλεγμένη σκιώδης κυβέρνηση, αποτελούμενη από την παγκόσμια ελίτ, γίνεται σταδιακά το κέντρο της παγκόσμιας εξουσίας.
“Σε ένα διαφορετικό πολιτικό επίπεδο βρίσκονται ιδεολογικές ομάδες όπως το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων ή οι συμμετέχοντες του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. Εκεί συναντάμε ηγέτες της πολιτικής, των επιχειρήσεων, της οικονομίας, της εκπαίδευσης και των μέσων μαζικής ενημέρωσης, που μοιράζονται τις ίδιες αντιλήψεις όσον αφορά τη σημασία παγκόσμιων λύσεων, βρίσκονται σε θέση υψηλής εξουσίας και επιρροής και αντιπροσωπεύουν πολλαπλά επίπεδα συμμετοχής στον εσωτερικό κύκλο της ομάδας. Τα περισσότερα μέλη απλώς αρπάζουν την ευκαιρία να συναναστραφούν με άλλες γνωστές προσωπικότητες και τους τιμά το γεγονός ότι τους προσφέρεται η ιδιότητα μέλους ή το προνόμιο της συμμετοχής. Ωστόσο, η ιδεολογία στα υψηλότερα επίπεδα αυτών των ομάδων υποστηρίζει μια παγκόσμια κυβέρνηση, η οποία θα διοικείται από μια τάξη εμπειρογνωμόνων και οργανωτών, επιφορτισμένων με τη λειτουργία κεντρικά οργανωμένων κοινωνικών και πολιτικών θεσμών. Αν και ενδεχομένως τα μέλη προβάλουν τη δική τους γνώμη σε ορισμένες διακρατικές και οικονομικές πολιτικές, μπορεί να μην υποστηρίζουν (ή ακόμα και να μην γνωρίζουν) τις μακροπρόθεσμες φιλοδοξίες του εσωτερικού αυτού κύκλου. Οι ομάδες αυτές συχνά πραγματοποιούν τις συνεδριάσεις τους μυστικά, αλλά οι κατάλογοι των μελών τους είναι δημόσια καταγεγραμμένοι. Η κεντρική ατζέντα είναι αυτή που συγκαλύπτεται.”
[21. Wasserman, ό.π.]
Οι κυριότερες ομάδες και επιτροπές της ελίτ είναι η Διεθνής Ομάδα Κρίσεων, το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, το Ινστιτούτο Brookings, το Chatham House, η Τριμερής Επιτροπή και η Ομάδα Μπίλντερμπεργκ. Η Λέσχη της Βοημίας είναι γνωστό ότι διοργανώνει ανεπίσημες συγκεντρώσεις της παγκόσμιας ελίτ που διακόπτονται από παράξενες τελετές και τελετουργίες. Το διακριτικό της Λέσχης είναι μια κουκουβάγια παρόμοια με αυτή που βρίσκεται στη σφραγίδα Μινερβάλ των Πεφωτισμένων της Βαυαρίας.
Αν κάποιος μελετήσει προσεκτικά τα μέλη και τους συμμετέχοντες σε αυτές τις κλειστές λέσχες, θα παρατηρήσει ότι αποτελούνται από μερικούς από τους πιο ισχυρούς πολιτικούς, διευθύνοντες συμβούλους και σύγχρονους διανοούμενους καθώς και απο λιγότερο γνωστά ονόματα. Είναι απόγονοι ισχυρών δυναστειών που ανέβηκαν στην εξουσία καταλαμβάνοντας ζωτικές πτυχές των σύγχρονων οικονομιών, όπως το τραπεζικό σύστημα, την πετρελαϊκή βιομηχανία ή τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Έχουν συνδεθεί με γεγονότα που άλλαξαν τα δεδομένα, όπως η δημιουργία της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ το 1913. Η πράξη αυτή τροποποίησε πλήρως το τραπεζικό σύστημα των Ηνωμένων Πολιτειών, τοποθετώντας το στα χέρια μιας ολιγαρχίας ελίτ εταιρειών. Απόδειξη αυτού είναι η δικαστική απόφαση του 1982 που αναφέρει ότι “οι Αποθεματικές Τράπεζες δεν είναι ομοσπονδιακά όργανα που εξυπηρετούν τους σκοπούς του FTCA [Federal Tort Claims Act], αλλά ανεξάρτητες, ιδιωτικές και τοπικά ελεγχόμενες εταιρείες”.
Στο βιβλίο του “Bloodlines of the Illuminati”, ο αμφιλεγόμενος συγγραφέας Fritz Springmeier ισχυρίζεται ότι οι σύγχρονοι Πεφωτισμένοι αποτελούνται από τους απογόνους δεκατριών ισχυρών οικογενειών των οποίων οι πρόγονοι είχαν στενούς ή μακρινούς δεσμούς με τους αρχικούς Πεφωτισμένους της Βαυαρίας. Σύμφωνα με τον Springmeier, οι 13 γενεαλογικές γραμμές είναι οι Άστορς (Astors), οι Μπάντις (Bundys), οι Κόλινς (Collins), οι Ντυπόνς (DuPonts), οι Φρίμανς (Freemans), οι Κέννεντυ, οι Λί (Li), οι Ωνάσηδες, οι Ρέυνολντς (Reynolds), οι Ροκφέλερς (Rockefellers), οι Ρότσιλντς (Rothschilds), οι Ράσελς (Russells) και οι Φον Ντόουνς (Van Duyns).
[22. Fritz Springmeier, The Bloodlines of the Illuminati]
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι λόγω των υλικών και πολιτικών πόρων που κατέχουν, ορισμένες από αυτές τις οικογένειες κατέχουν σημαντική δύναμη στον σημερινό κόσμο. Φαίνεται ότι αποτελούν τον πυρήνα αυτών που αποκαλούμε Πεφωτισμένοι. Ωστόσο, μπορούμε να πούμε ότι όντως συνωμοτούν ώστε να δημιουργήσουν μια Νέα Τάξη Πραγμάτων; Ας ρίξουμε μια ματιά σε ένα απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του Ντέιβιντ Ροκφέλερ που ίσως απαντήσει σε ορισμένα ερωτήματα :
“Για περισσότερο από έναν αιώνα, ιδεολογικοί εξτρεμιστές σε αμφότερα τα άκρα του πολιτικού φάσματος έχουν εκμεταλλευτεί ευρέως δημοσιοποιημένα περιστατικά όπως η συνάντησή μου με τον Κάστρο προκειμένου να επιτεθούν στην οικογένεια Ροκφέλερ για την υπερβολική επιρροή που ισχυρίζονται ότι ασκούμε στους αμερικανικούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς. Ορισμένοι μάλιστα πιστεύουν ότι είμαστε μέρος μιας μυστικής κλίκας που εργάζεται ενάντια στα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών, χαρακτηρίζοντας την οικογένειά μου και εμένα ως “διεθνιστές” και ότι συνωμοτούμε με άλλα άτομα ανά τον κόσμο για την ανέγερση μιας πιο ενοποιημένης παγκόσμιας πολιτικής και οικονομικής δομής, ένα ενιαίο κόσμο με άλλα λόγια. Αν αυτή είναι η κατηγορία, δηλώνω ένοχος και είμαι περήφανος γι’ αυτό”.
[23. David Rockefeller, Απομνημονεύματα]
Επίλογος
Η ιστορία των Πεφωτισμένων έχει αποκαλυφθεί, διαψευστεί, γελοιοποιηθεί ή μεγαλοποιηθεί αμέτρητες φορές, ανάλογα με τις πεποιθήσεις των συγγραφέων και το αν αυτοί είναι “απολογητές” ή “επικριτές”. Το να αποκτήσει κανείς την απόλυτη αλήθεια για μια ομάδα που προοριζόταν ανέκαθεν να παραμείνει μυστική, είναι μεγάλη πρόκληση και χρειάζεται μεγάλη κρίση και οξυδέρκεια για να διαφοροποιήσει τα γεγονότα από τις αναλήθειες. Καθώς δεν είναι δυνατόν να απαντηθούν όλα όσα ερωτήματα αφορούν τους Πεφωτισμένους, το παρόν άρθρο προσπάθησε απλώς να σχηματίσει μια πιο ακριβή εικόνα του τάγματος και να παρουσιάσει κάποια σημαντικά γεγονότα.
Η σημερινή πολιτική ατμόσφαιρα είναι αρκετά διαφορετική από την εποχή του Βάισχαουπτ και των Αμερικανών Ιδρυτών Πατέρων, ωστόσο εξακολουθούν να υπάρχουν πολλές ομοιότητες. Ενώ οι Πεφωτισμένοι της Βαυαρίας υποτίθεται ότι κατήγγειλαν την πολιτική και θρησκευτική καταπίεση του Βατικανού, ένα νέο είδος καταπίεσης άρχισε να σχηματίζεται. Καθώς οι δημοκρατίες συγχωνεύονται σε μια ενιαία παγκόσμια κυβέρνηση, καθώς η ιδιωτική ζωή και οι ελευθερίες αντικαθίστανται από την “ασφάλεια” και την παρακολούθηση μέσω υψηλής τεχνολογίας, καθώς τα σχολεία καταστέλλουν την κριτική σκέψη, καθώς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αποβλακώνουν και παραπληροφορούν τις μάζες, καθώς μυστικές επιχειρήσεις πραγματοποιούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και καθώς όλες οι μεγάλες διαμαρτυρίες καταστέλλονται βίαια από ένα ολοένα και αυξανόμενο αστυνομοκρατούμενο κράτος, είναι εύκολο να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι ένα παρόμοιο κατασταλτικό σύστημα εγκαθιδρύεται επί του παρόντος. Οι Πεφωτισμένοι “απελευθέρωσαν” όντως τον Δυτικό Κόσμο από την καταπίεση του Βατικανού ή απλώς συνέχισαν στα χνάρια του;
“Η μειοψηφία, η τρέχουσα κυρίαρχη τάξη, έχει τα σχολεία και τον Τύπο, συνήθως ακόμα και την Εκκλησία, υπό τον έλεγχό της. Αυτό της δίνει τη δυνατότητα να οργανώνει και να επηρεάζει τα συναισθήματα των μαζών, κάνοντας τους εργαλεία της”
[Άλμπερτ Αϊνστάιν]