ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Για αρκετές δεκαετίες μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, διάφοροι δημοσιογράφοι και συνωμοσιολογοι ισχυρίστηκαν ότι η κλίμακα των θηριωδιών και καταστροφής που διέπραξαν οι Ναζί καθοδηγούνταν από υπερφυσικές και αποκρυφιστικές δυνάμεις. Οι ισχυρισμοί αυτοί συνδέονται με εικασίες ότι ο Hitler συμβουλευόταν μυστικιστές και μάγους κατά τη διάρκεια της πρώιμης καριέρας του, μέσω της ανόδου του ως Führer, και καθ’όλη τη διάρκεια του πολέμου. Έχουν γίνει προσπάθειες να συνδεθεί ο Hitler με υπόγειες αποκρυφιστικές ομάδες, όπως οι Αριοσοφιστές και η ακροδεξία «Κοινωνία της Θούλης».
Παρ’όλο που αυτές οι εικασίες πολλές φορές είναι αβάσιμες, χωρίς αξιόπιστα στοιχεία, ορισμένες ναζιστικές δομές εξουσίας αποδέχονταν πεποιθήσεις που σχετίζονται με τον αποκρυφισμό.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Η πρώτη υπόνοια ότι ο ναζισμός συνδέεται με τον αποκρυφισμό εμφανίστηκε κατά τη δεκαετία του 1920, όταν ο Γερμανός φιλόσοφος Jean Gebser υποστήριξε ότι ο «τελετουργικός» χαρακτήρας των ναζιστικών διαδηλώσεων αντιπροσώπευε τις υπερφυσικές κραυγές του γερμανικού συλλογικού υποσυνείδητου. Η Γάλλος εσωτεριστής René Kopp υποστήριξε ότι ο ναζισμός αντανακλούσε το μελλοντικό πεπρωμένο της ανθρωπότητας. Ο Γερμανός συντηρητικός πολιτικός και πρώην ναζί, Herman Rauschning, δήλωσε στο Gespräche mit Hitler (Ο Hitler μιλάει, 1940), ότι ο Hitler μιλούσε ανοιχτά για παράξενες εσωτερικές δοξασίες, όπου ο ίδιος οραματίζονταν την άνοδο του Άριου υπερανθρώπου:
«Η πολιτική μου δεν είναι εθνικής φύσεως με την συμβατική έννοια. Αντλεί τα κριτήριά της και τους στόχους της από μια πλήρη και ολοκληρωμένη αναγνώριση της ουσιαστικής φύσης της ζωής… Αλλά μπορείτε να συντομεύσετε την πορεία της μονάχα όταν αυτή επιλέξει να σας παραχωρήσει την νέα ποικιλία… Ο νέος άνθρωπος είναι αναμεσά μας. Είναι εδώ… Έχω δει το όραμα του νέου ανθρώπου – άφοβος και τρομερός…»
Είτε η μαρτυρία του Rauschning είναι έγκυρη είτε όχι, τέτοιες παράξενες συναντήσεις με τον Hitler, όπου μιλούσε με τόση έκσταση για μια πρόνοια δημιουργίας ενός υπερανθρώπου, έμοιαζε σαν να ήταν σε μυστική συνεργασία με κάποιο είδος υπερφυσικής δύναμης. Οι ισχυρισμοί του Rauschning αργότερα ενσωματώθηκαν στις εναλλακτικές ιστορίες του ναζιστικού αποκρυφισμού των δεκαετιών 1960 και 1970, που προσπαθούσαν να παρουσιάσουν τον Hitler ως μυστικιστή σε επικοινωνία με υπερφυσικές δυνάμεις.
Το πιο διάσημο από αυτά τα βιβλία είναι αυτό των Louis Pauwels και Jacques Bergier, “Le Matin des Magiciens” (Το πρωινό των μάγων) που περιλάμβανε ένα κεφάλαιο για τον Ναζισμό με τίτλο: «Λίγα χρόνια στο απόλυτο αλλού», στο οποίο επιχειρήθηκε να συνδεθούν άμεσα οι Ναζί με τον αποκρυφισμό. Αυτό ακολουθήθηκε αργότερα στα βιβλία “The Spear of Destiny” του Trevor Ravenscroft, “Les Mystiques du Soleil” (Τα μυστήρια του Ήλιου) του Michel Jean-Angebert και το “The Nazi Occult” του Kenneth Hite.
Επίσης, Ο Goodrick-Clarke επικεντρώθηκε στους αποδεικτικούς δεσμούς μεταξύ του ναζισμού και του κινήματος της Αριοσοφίας, μιας αίρεσης στην Αυστρία και τη Γερμανία, που υποστήριζε ένα μείγμα εσωτεριστικών θεωριών, ρατσισμού, αντισημιτισμού και εθνικισμού. Ο ίδιος υποστήριξε ότι υπήρχε μια ενδιαφέρουσα σχέση μεταξύ του ναζισμού και της Αριοσοφίας μέσω της Thule Gesellschaft (Thule Society).
Ως εκ τούτου, οι αποκρυφιστικές υπηρεσίες του ναζισμού είναι ένα σημαντικό θέμα, που χρήζει περαιτέρω έρευνας από τους ιστορικούς.
ΑΡΙΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΥ
Στη Βιέννη, το 1909, ένας νεαρός μπήκε στο γραφείο του Αυστριακού πρώην Κιστερκιανού μοναχού Jörg Lanz von Liebenfels (γνωστός και ως Adolf-Joseph Lanz), αναζητώντας διάφορα τεύχη του αποκρυφιστικού περιοδικού του Lanz, Ostara (που πήρε το όνομά του από τη γερμανική θεά «Άνοιξη»). Ο νεαρός άνδρας αυτοπροσδιορίστηκε ως Adolf Hitler και είπε ότι είχε εντυπωσιαστεί από την Ostara. Ο Lanz, συγκινημένος από την άθλια εμφάνιση του Hitler, του έδωσε τα περιοδικά που έψαχνε και χρήματα για ένα ταξί για το σπίτι του.
Η Ostara ήταν ένα περιοδικό που εμπεριείχε τις φαντασιώσεις του Lanz για έναν αιώνιο φυλετικό αγώνα μεταξύ των Αρίων θεανθρώπων, που αρχικά κατοικούσαν στις βυθισμένες ηπείρους της Υπερβορέας και της Ατλαντίδας, με τις κατώτερες φυλές.
Ο Lanz ήταν επίσης στενός φίλος και μαθητής του γερμανικού μυστικιστή Guido von List, ο οποίος υποστήριζε μια αρχαία γερμανική αριανή θρησκεία («Wotanism»).
Οι ιδέες του Lanz οριοθετούνταν από μια μεταφιλελεύθερη και δημοκρατική ουτοπία, η οποία ονειρευόταν την ίδρυση ευγονικών κοινοτήτων Αρίων, όπου οι κατώτερες φυλές θα εξοντώνονταν και οι γυναίκες θα ήταν καταπιεσμένες. Ο Lanz επινόησε αργότερα τον όρο Αριοσοφία (η απόκρυφη σοφία των Αρίων) το 1915 με σκοπό να συνοψίσει τις θεωρίες του.
Μετά τη λήξη του Β’ παγκοσμίου πολέμου, ο Lanz έδωσε περισσότερες πληροφορίες για την συνάντησή του, υποστηρίζοντας ότι οι ιδέες του επηρέασαν τόσο έντονα τον Hitler που στην συνέχεια δημιούργησε το Τρίτο Ράιχ.
Η ιστορία αυτή επρόκειτο να υιοθετηθεί από τον Αυστριακό ψυχολόγο Wilfried Daim, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι ο Hitler είχε διαβάσει με ζήλο την Ostara. Για να επιβεβαιώσει τη μαρτυρία του Lanz, ο Daim έλαβε μέρος σε διάφορες συνεντεύξεις με τον Lanz το 1951. Ο Lanz αποκάλυψε στον Daim ένα κρυμμένο θαυμασμό για το Τρίτο Ράιχ. Ωστόσο, οι σχέσεις μεταξύ του Hitler και του Lanz διαλύθηκαν με την απαγόρευση των γραπτών του Hitler μετά την προσάρτηση της Αυστρίας στην ναζιστική Γερμανία (Anschluss) το 1938.
Οι ισχυρισμοί του Lanz άνοιξαν αργότερα το δρόμο για μια σειρά βιβλίων που πρότειναν ότι ο Hitler συμβουλευόταν διάφορους αποκρυφιστικούς κύκλους στη Βιέννη. Για παράδειγμα, ο πρώην Βρετανός κομάντο Trevor Ravenscroft, ισχυρίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970, στο βιβλίο του The Spear of Destiny, ότι ο Hitler προσπάθησε να αξιοποιήσει τις απόκρυφες δυνάμεις του δόρατος του Λογγίνου, του δόρατος που είχε τρυπήσει τον Ιησού Χριστό κατά τη σταύρωσή του.
Ο Χίτλερ, σύμφωνα με τον Ravenscroft, είχε καταληφθεί από υπερφυσικές δυνάμεις που τον κατεύθυναν για να αποκτήσει το δόρυ μετά το Anschluss το 1938.
Το 1905, ο Lanz δημοσίευσε το πιο πρωτοποριακό του έργο, με τίτλο «Theozoology», το οποίο υποστήριζε τις πεποιθήσεις του για μια θρησκευτική πάλη μεταξύ των ανώτερων και των κατώτερων φυλών. Η παραδοξότητα των πεποιθήσεων του Lanz οδήγησε επίσης στην ίδρυση, το 1907, του Ordo Novi Templi (Τάγμα των νέων Ναϊτών) στο ερειπωμένο κάστρο του Berg Werfenstein. Το έμβλημά του ήταν ένας τετράποδος σταυρός πάνω σε μια κίτρινη εικόνα σε σχήμα Swastika. Είχε ως πρότυπο το Καθολικό Τάγμα των Ναϊτών Ιπποτών και ήταν παρόμοιο στην ιεραρχική του δομή με το Τάγμα των Κιστερκιανών.
Στόχος του Lanz ήταν να συγκεντρώσει τους ακροδεξιούς εξτρεμιστές στη Γερμανία, μετα τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο, και να τους κινητοποιήσει εναντίον των πεποιθήσεων περί της φιλελεύθερης κοινωνίας. Το τάγμα θα παρείχε αργότερα υποστήριξη στην άνοδο του ναζισμού, προκειμένου να υπερασπίσει την Γερμανία από τον κομμουνισμό.
Ο ιστορικός Paul Hamm έδειξε ότι το πρώιμο αναγνωστικό υλικό του Hitler κατά τη διάρκεια της διαμονής του στη Βιέννη, πιθανότατα ήταν μια πληθώρα από αντισημιτικά άρθρα, όπως τα γραπτά του Houston Stewart Chamberlain, που αργότερα ο Hitler θα αναγνωρίσει ως έναν από τους πνευματικούς προδρόμους της ναζιστικής ιδεολογίας.
Ότι ο Hitler αναμφίβολα αγαπούσε την γερμανική προϊστορία και μυθολογία, υποστηρίζει ο Kershaw, αποδεικνύεται μέσα από την παρακολούθηση των όπερων του Wagner. Πράγματι, ο Χίτλερ υπήρξε λάτρης του Wagner. Ωστόσο, η πνευματική ριζοσπαστικοποίηση του χαρακτήρα του Hitler αναπτύχθηκε μόνο μετά την ήττα της Γερμανίας στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο, το 1918.
Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΘΟΥΛΗΣ
Η επιλογή της κοινωνίας να υιοθετήσει το όνομα «Θούλη» αναφερόταν στην αρχαία χαμένη βόρεια ήπειρο, που βρισκόταν κάπου ανάμεσα στην Ισλανδία και τη Γροιλανδία, όπως περιγράφεται από τον Έλληνα γεωγράφο και φιλόσοφο Πυθέα της Μασσαλίας.
Η Helena Blavatsky δίνει μια σύντομη εξιστόρηση του μύθου της Θούλης και την πρωτεύουσά της – την Υπερβορέα – στο βιβλίο της «Secret Doctrine», ως την αρχική κατοικημένη ήπειρο της ανώτερης Άριας φυλής.
Η κοινωνία της Θούλης ήταν μια μυστική βαυαρική σέκτα που ιδρύθηκε το 1917 από τον αντισημιτικό πολιτικό Theodor Fritsch ως παρακλάδι στο Μόναχο της Germanenorden. Υπήρξε μια καθαρά μασονική ομάδα, που ασχολήθηκε με αριοσοφικές ιδέες και παρήγαγε περιοδικά και φυλλάδια που προειδοποιούσαν κατά της αυξανόμενης επιρροής των Εβραίων στη γερμανική κοινωνία κατά τη διάρκεια του Α’ παγκοσμίου πολέμου.
Μερικούς μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Hitler το 1933, το βιβλίο με τίτλο «Bevor Hitler Kam» (Before Hitler Came) εκδόθηκε στη Βαυαρία. Το βιβλίο αυτό περιγράφει τις δραστηριότητες του τούρκου-γερμανού μασόνου και αποκρυφιστή, Rudolf Freiherr von Sebottendorf κατά τη διάρκεια της βαυαρικής επανάστασης του 1919. Ο ίδιος ξεκινάει στο γραπτό του:
«Τα μέλη της Θούλης ήταν οι άνθρωποι στους οποίους στράφηκε πρώτος ο Hitler, και οι οποίοι συμμάχησαν πρώτοι με τον Hitler. Ο επερχόμενος Führer αποτελούνταν – εκτός από την ίδια την κοινωνία της Θούλης – από την Deutscher Arbeiterverein, που ιδρύθηκε από τα μέλη της Θούλης από τον αδελφό Karl Harrer στο Μόναχο, και το Deutsch-Sozialistische Partei, με επικεφαλής τον Hans Georg Grassinger, όργανο του οποίου ήταν η Münchener Beobachter, και αργότερα ο Völkischer Beobachter. Από αυτές τις τρεις πηγές ο Hitler δημιούργησε το Nationalsozialistische Arbeiterpartei (ΝΑΖΙ Party).»
Πολλές σημαίνουσες προσωπικότητες που είχαν υπάρξει μέλη της Θούλης, έγιναν μέρος του στενού κύκλου του Hitler κατά τα πρώτα χρόνια της εξουσίας του. Ένας από τους ισχυρότερους μέντορες του Hitler, ο Dietrich Eckart, τον βοήθησε να αναπτύξει τις ρητορικές του ικανότητες, μια ιδιότητα που ήταν καταλυτική στην «μεσσιανική» φιγούρα του Hitler για να επεκταθεί το ναζιστικό κόμμα με αρκετές χιλιάδες άτομα μέχρι το 1923. Μετά τον θάνατο του, ο Eckhart αναγνωρίστηκε ως προσωπικός δάσκαλος και φίλος από τον ίδιο τον Hitler και ο τάφος του έγινε ναζιστικό ιερό.
Ο Jacques Bergier στο βιβλίο του «Le Matin des magiciens» περιγράφει την Θούλη ως μια αποκρυφιστική στοά, που προσπαθούσε μέσω της μαύρης μαγείας, να εκμεταλλευτεί την μυστηριώδη ενέργεια των Vril-ya.
Ο Bergier ισχυρίστηκε ότι ο Hitler μυήθηκε στο Vril-ya από τον καθηγητή Karl Haushofer, τον αρχιτέκτονα της πολιτικής Lebensraum. Επίσης, είπε ότι ο Haushofer διατηρούσε επικοινωνία με μυστικιστές στο Θιβέτ, οι οποίοι με τη σειρά τους τον βοήθησαν να μυήσει τον Hitler. Οι ισχυρισμοί ορισμένων μελών της Θούλης για τον ρόλο τους στη δαιμονική κατοχή του Hitler, έβρισκαν έδαφος ιδιαίτερα στις απόκρυφες πεποιθήσεις του Eckart. Μια επιστολή που είχε στείλει ο Eckart σε ένα φίλο του πριν το 1923, έδειχνε ότι ο ίδιος βρισκόταν σε μυστική επικοινωνία με αυτές τις υπερφυσικές δυνάμεις:
«Ακολουθήστε τον Hitler, αυτός θα χορέψει, αλλά εγώ είμαι αυτός που έδωσε τον τόνο. Θα του δώσουμε τα μέσα επικοινωνίας μαζί τους. Μην θρηνήσετε για μένα, γιατί θα είχα επηρεάσει την ιστορία περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο Γερμανό…»
Ενώ υπάρχουν αποδεδειγμένοι δεσμοί μεταξύ της Αριοσοφίας, του Germanenorden, της κοινωνίας της Θούλης και της δημιουργίας του ναζιστικού κόμματος, η σύνδεση όλων σχεδόν τελείωσε όταν ο Hitler παγίωσε την ηγεσία του στο κόμμα. Τα περισσότερα μέλη της Θούλης περιθωριοποιήθηκαν, καθώς ο Hitler στράφηκε σε εκσυγχρονιστές προπαγανδιστές και τεχνοκράτες, όπως ο Joseph Goebbels και ο Albert Speer, για να οργανώσει το Τρίτο Ράιχ.
ΤΟ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΜΑΥΡΟ ΤΑΓΜΑ: O HEINRICH HIMMLER ΚΑΙ ΤΑ SS
Το 1936 ο Reichsfuhrer των SS Heinrich Himmler επισκέφθηκε τον τάφο του νεκρού βασιλιά της Σαξονίας Heinrich I, στο καθεδρικό ναό, στο Quedlinburg.
Ο Heinrich I είχε ηγηθεί των Σαξόνων εναντίον των ορδών των Μαγυάρων στη μάχη του Riade το 933 μ.Χ. Σε μια ηρωική νίκη, ο Heinrich I εξασφάλισε ότι οι Μαγυάροι δεν θα εισβάλουν ποτέ ξανά στα εδάφη του. Χίλια χρόνια αργότερα, στη θέα του τάφου του Heinrich I, ο Himmler ορκίστηκε να συνεχίσει την αποστολή του βασιλιά να κατακτήσει τις σλαβικές ορδές της Ανατολής.
Για τους ιστορικούς, η ομιλια του Himmler στο Quedlinburg συμβόλιζε την έντονη γοητεία που είχε για την αρχαία ιστορία. Ωστόσο, το ενδιαφέρον του Himmler για τον Heinrich I ήταν βαθύτερο.
Ο ιστορικός J.H. Brennan ανακάλυψε έγγραφα που ανήκαν στον Himmler, στα οποία προσπαθούσε να μετατρέψει τον τάφο του Heinrich I σε παγανιστικό ιερό με στόχο να εκτελούνται εκεί παγανιστικές τελετουργίες. Το γεγονός αυτό οδήγησε τον Brennan να αναρωτηθεί πώς ένας τέτοιος άνθρωπος, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για το Ολοκαύτωμα, θα μπορούσε να είναι σε επαφή με φαντάσματα του μεσαιωνικού παρελθόντος;
Η απάντηση βρίσκεται στους μυστικιστές μάντεις που συμβουλεύτηκε ο Himmler μεταξύ 1933 και 1945. Οι μελετητές τείνουν να συμφωνήσουν ότι ο Himmler ασκούσε τον αποκρυφισμό. Η σχέση του με τον Αυστριακό μάντη Karl Maria Wiligut (με το ψευδώνυμο Weisthor) τεκμηριώνεται από τον Γάλλο ακαδημαϊκό Christian Bouchet, ο οποίος ισχυριζόταν ότι ο Wiligut κατείχε μια προγονική διορατική μνήμη μιας εξαφανισμένης προϊστορικής γερμανικής φυλής, γνωστή ως Ερμίονες.
Ο Goodrick-Clarke υποστηρίζει ότι υπό την αιγίδα του Himmler, ο Wiligut έγινε ανερχόμενο αστέρι στην SS και γρήγορα έγινε βασικό στέλεχος της προσωπικής του δεξαμενής σκέψης (think tank), γνωστής ως Ahnenerbe (Εταιρεία Έρευνας και Διδασκαλίας της Κληρονομιάς των Προγόνων).
Η Ahnenerbe ιδρύθηκε από τον Himmler το 1935 για να αποκαλύψει τις γενετικές ρίζες του γερμανικού λαού και την άμεση σχέση τους με την ανώτερη φυλή των Αρίων που κατοικούσαν στην Σκανδιναβία, με τελικό σκοπό να χρησιμοποιήσει τα ευρήματά της για να διδάξει στο γερμανικό λαό τον ναζιστικό μύθο της Άριας υπερ-φυλής. Πράγματι, ο Goodrick-Clarke καταγράφει ότι ο Willigut ήταν ένας από τα κυριότερα μέλη σ’ αυτές τις έρευνες, βοηθώντας να κατευθύνει τους τόπους της γερμανικής ειδωλολατρικής λατρείας μέσω της διορατικής του μνήμης.
Στο επίκεντρο αυτής της ναζιστικής πνευματικής αναγέννησης βρισκόταν το κάστρο Wewelsburg στην Westphalia. Ο Himmler αγόρασε το οχυρό το 1933 και ξεκίνησε ένα εκτεταμένο έργο αποκατάστασης του που κόστισε αμέτρητα χρήματα της εποχής εκείνης.
Επιδίωξε να ενισχυθούν τα τείχη, να πλημμυρίσει η κοιλάδα από κάτω, να ξανακτιστεί ο βόρειος πύργος και στα μπουντρούμια επρόκειτο να εγκαινιαστεί μια τελετουργική κρύπτη για όλα τα στρατηγικά μέλη των SS. Η κρύπτη αυτή διέθετε ένα στρογγυλό τραπέζι κατά το πρότυπο του θρύλου του βασιλιά Αρθούρου, για τους 12 ανώτατους στρατηγούς των SS, του προσωπικού επιτελείου του Himmler. Στο δάπεδο αναγραφόταν το γερμανικό αποκρυφιστικό σύμβολο «Schwarze Sonne» (Μαύρος Ήλιος). Για όλα αυτά τα σχέδια αποκατάστασης του κάστρου Wewelsburg, ο Himmler εκμεταλλεύτηκε πάνω από 4000 κρατούμενους ως εργατικό δυναμικό, από το γειτονικό Niederhagen.
Μεγάλο μέρος του αποκρυφισμού του Himmler προερχόταν από τη γοητεία του για τον μεσαίωνα και τα απομεινάρια ενός πολιτισμού Σκανδιναβικών υπερανθρώπων που προσπαθούσαν να υποδουλώσουν τις κατώτερες φυλετικές ομάδες σε όλη την Ευρώπη.
Η ανιψιά του Katrin Himmler έγραψε ότι ο θείος της ενδιαφερόταν για διάφορες μορφές μεσαιωνικού ανδρισμού που ρομαντικοποιούσαν τη βία και τον ιπποτισμό. Επίσης, οι αναγνωστικές του συνήθειες μεταξύ των ετών 1923 και 1925, έδειχνε μια εμμονή με τις παγανιστικές παραδόσεις.
Ο Bill Yenne τονίζει ότι η γοητεία του Himmler για αυτή τη σκανδιναβική κοσμοθεωρία είχε ως αποτέλεσμα να εγκαταλείψει την Καθολική του ανατροφή, που έλαβε στη πρώιμη ηλικία του. Απέρριψε την πίστη στον Ιησού Χριστό και στράφηκε σε σκανδιναβικές παγανιστικές θεότητες, όπως ο Odin, Thor και Wotan.
Ο ιστορικός Peter Loewenberg έχει τεκμηριώσει ότι ο ενθουσιασμός του Himmler για τον Hitler κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 θα προέκυπτε από την κρίση αυτοπροσδιορισμού του μετά την ήττα και την συνθηκολόγηση της Γερμανίας στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο.
Μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα στην πτηνοτροφία, βυθίστηκε στα διάφορα völkisch αντισημιτικά κινήματα που διερευνούσαν εναλλακτικούς τρόπους ζωής και πολιτικής. Αυτό τον οδήγησε στη συνάντησή του με τον Hitler το 1922 και σύντομα έγινε πιστός οπαδός του ναζιστή ηγέτη. Φωτογραφίες θα δείξουν τον Himmler να παρακολουθεί ναζιστικές συγκεντρώσεις καθ’όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920.
Η άνοδος της εξουσίας του Himmler κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1920 και 1930 μεταμόρφωσε τα SS από μια απλή προσωπική σωματοφυλακή του Hitler σε ένα “κράτος εν κράτει” από τα μέσα της δεκαετίας του 1930.
Ήταν υπεύθυνος για την τρομοκράτηση του πληθυσμού και την εξάλειψη των “φυλετικά ανεπιθύμητων ανθρώπων”, συμπεριλαμβανομένων των Εβραίων, των Τσιγγάνων, των διανοητικά ανάπηρων και των ομοφυλόφιλων.
Ο πρώην ναζιστής Albert Krebs θυμήθηκε μια συνάντηση που είχε με τον Himmler σε ένα τρένο το 1933 στην οποία μίλησε για τις ακλόνητες πεποιθήσεις του για το υπερφυσικό και τις δαιμονικές εβραϊκές συνωμοσίες.
Κεντρικό ρόλο στην κοσμοθεωρία του Himmler έπαιζε το όραμα του ανθρώπου των SS ως του ευγενούς πολεμιστή του Τρίτου Ράιχ. Η εκπαίδευση των SS για την πνευματική προετοιμασία σε όλες τις πτυχές της ναζιστικής ιδεολογίας μετέτρεψε κάθε άτομο στην κορυφή της ναζιστικής ελίτ. Όλοι οι άνδρες των SS έπρεπε να έχουν σκανδιναβική εμφάνιση και ύψος πάνω από 1,80 μ.
Το 1940 ο Himmler ανακοίνωσε την ίδρυση των Waffen (ένοπλων) SS, οραματιζόμενος μια σκανδιναβική πολεμική υπερδύναμη που θα αποτελούνταν από τα πιο γενετικά επιθυμητά στελέχη της Άριας φυλής.
Στο πλαίσιο του Τευτονικού τάγματος των ιπποτών του, ο Himmler ίδρυσε επίσης τα σχολεία εκπαίδευσης SS-Ordensburgen σε διάφορα μεσαιωνικά κάστρα. Οι νεοσύλλεκτοι μυούνταν σε όλες τις πτυχές της ναζιστικής ιδεολογίας μαζί με ένα μείγμα αποκρυφιστικής πρακτικής, αντισημιτισμού και ψευδοεπιστήμης. Οι τελετές μύησης διεξάγονταν υπό το φως των κεριών, καθώς τους δίνονταν τελετουργικά στιλέτα για να υποδηλώσουν την ενταξή τους ως μέλη των SS. Στις τελετές αλλαγής του χειμερινού και του εαρινού ηλιοστασιού, τα μέλη των SS έπαιρναν επίσης ένα φανάρι Julleuchter, διακοσμημένο με ρούνους, με χαραγμένη τη φράση: «Είθε κάθε άνδρας των SS να δει τη μικρή φλόγα του παλιού έτους να σβήνει με καθαρή και ένδοξη καρδιά…».
Τα ενδιαφέροντα του Himmler εντοπίζονται επίσης στη επιδίωξη μιας εναλλακτικής ιστορίας που υποστήριζε ότι οι Άριοι προέρχονταν από την Ατλαντίδα. Η Ahnenerbe είχε συλλέξει διάφορους αρχαιολόγους, ιστορικούς και γλωσσολόγους με μοναδικό σκοπό να αποδείξουν με ευρήματα πως η αρχαία Άρια φυλή ήταν γεγονός. Για να έρθει εις πέρας αυτή η αποστολή, ο Himmler οργάνωσε και διεξήγαγε πολλά ερευνητικά ταξίδια, σχεδόν σε κάθε ήπειρο της υδρογείου. Οι σημαντικότερες εξ’αυτών ήταν στη περιοχή του Θιβέτ, στην λατινική Αμερική, τη Φινλανδία, την Ελλάδα και την Ανταρκτική, στην περιοχή που μεταγενέστερα ονομάστηκε από τους Γερμανούς New Swabia.
Πράγματι, η ναζιστική αποστολή στο Θιβέτ το 1938 βασίστηκε στο σχέδιο του Himmler και στην βαθειά πεποίθησή του ότι οι Θιβετιανοί ήταν απόγονοι των Αρίων. Ο επικεφαλής της αποστολής, Ernst Schaefer, ισχυρίστηκε ότι ο Himmler είχε μιλήσει για τους Αρίους που είχαν εισβάλει στο Θιβέτ και άφησαν τα σημάδια τους εκεί, ιδιαίτερα στη θιβετιανή βουδιστική θρησκεία.
Ο Himmler προσέλαβε επίσης τις υπηρεσίες του Ολλανδού ιστορικού Herman Wirth, ο οποίος πίστευε ότι η Ατλαντίδα υπήρχε κάπου στη Σκανδιναβία και η αποκλειστική του μελέτη για την ύπαρξή της, μέσω των Παλαιών Φρισιανών Χρονικών Ura Landa, οδήγησαν τον Himmler να υιοθετήσει τις θεωρίες του ως δικές του.
Οι φαντασιώσεις του Himmler οδήγησαν επίσης στη συνεργασία του με τον διάσημο κυνηγό κειμηλίων Otto Rahn, ο οποίος το 1933 πήγε να ανακτήσει το Άγιο Δισκοπότηρο από το ερειπωμένο κάστρο των Καθαρών στο Montségur.
Άλλο ένα κομμάτι των SS υπό την ηγεσία του Himmler ήταν το πρόγραμμα SS-Lebensborn («Η Άνοιξη της Ζωής»), σκοπός του οποίου ήταν η τεχνητή αύξηση του αριθμού των γεννήσεων στη Γερμανία, με μωρά που να ανταποκρίνονται στα ναζιστικά πρότυπα των «φυλετικά καθαρών» και «γενετικά υγιών» Αρίων, βάσει της ναζιστικής ευγονικής.
Το SS-Lebensborn ιδρύθηκε από τον Himmler το 1935, και παρείχε πρόνοια στις άγαμες κυρίως μητέρες, ενθάρρυνε τις ανώνυμες γεννήσεις από άγαμες γυναίκες στα μαιευτήρια τους και μεσολάβησε για την υιοθεσία παιδιών από επίσης “φυλετικά καθαρούς” και “υγιείς” γονείς, ιδίως μέλη των SS και τις οικογένειές τους.
Κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου, πολλά παιδιά απήχθησαν από τους γονείς τους από τις γειτονικές χώρες της Γερμανίας και κρίθηκαν με άρια κριτήρια για την καταλληλότητά τους να ανατραφούν σε μαιευτήρια Lebensborn.
Ο Σταυρός Τιμής της Γερμανίδας Μητέρας απονέμονταν στις γυναίκες που γέννησαν τα περισσότερα Άρια παιδιά. Η άμβλωση νομιμοποιήθηκε και θεωρήθηκε απαραίτητη από τους Ναζί για τα ανάπηρα και τα μη γερμανικά παιδιά.
Το εν λόγω πρόγραμμα SS-Lebensborn έληξε σχεδόν αμέσως μετά την λήξη του πολέμου, έχοντας «παράξει» περισσότερα από 12000 άρια μωρά.
Υποστηρίζεται επίσης ότι ο Himmler πίστευε ότι ήταν η μετενσάρκωση του βασιλιά Heinrich I. Υπάρχουν σίγουρα μαρτυρίες από αυτόπτες μάρτυρες, συμπεριλαμβανομένου του επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του Hitler, Walter Schellenberg, που υποδηλώνουν ότι ο Himmler εκτελούσε παράξενες τελετές στο καστρο Wewelsburg.
Εν κατακλείδι, ο Himmler ήταν ένας πολιτικός αποκρυφιστής που έκανε την εσωτερική ιδεολογία κεντρικό στοιχείο των SS. Το στοιχείο αυτό αναμείχθηκε με τις έντονες πεποιθήσεις του για τον θαυμασμό των προγονικών του παραδόσεων, τη λατρεία του για την σκανδιναβική παγανιστική κοσμοθεωρία, και την φυλετική ψευδοεπιστήμη περί υπάρξεως μια ανώτερης Άριας φυλής.
Ενεργούσε ως επί το πλείστον παρορμητικά και αποφασισμένα, πάντα σε συνάρτηση με τις δικές του δοξασίες. Το γεγονός ότι είχε ανατεθεί από τον ίδιο τον Hitler ως το ανώτατο στέλεχος των SS, είχε το απαιτούμενο πρόσφορο έδαφος να δράσει, σε μεγάλο βαθμό, κατά το δοκούν, πραγματοποιώντας με αυτό το τρόπο τις δικές του εσωτερικές αναζητήσεις.
Η SWASTIKA ΩΣ ΣΥΜΒΟΛΟ
Ένα σημαντικό στοιχείο της αποκρυφιστικής ιστορίας των Ναζί είναι η swastika. Έγινε το επίσημο σύμβολο του Τρίτου Ράιχ το 1933 και κατά τη διάρκεια και μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο ήταν το σύμβολο του μίσους, της γενοκτονίας και του ρατσισμού. Η swastika ήταν, ωστόσο, γνωστή από καιρό πριν από την άνοδο του ναζισμού, ως ινδουιστικό σύμβολο για την “καλή τύχη” και τη “λύτρωση”- με προέλευση από διάφορους πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο. Ο John Prince Loewenstein έγραψε το 1941 ότι το σύμβολο μπορεί να εντοπιστεί στην στους Μάγια, τους ιθαγενείς Αμερικανούς και τους Αζτέκους.
Η swastika εντάχθηκε στο συμβολισμό του σύγχρονου αποκρυφισμού μόνο όταν υιοθετήθηκε ως μυστικιστική σφραγίδα της Θεοσοφικής Εταιρείας από τη Blavatsky. Θεώρησε το σύμβολο ως ένα από τα λίγα στον κόσμο με εσωτερική αποκρυφιστική σημασία. Αγκαλιάστηκε επίσης και από διάφορους άλλους αποκρυφιστές, συμπεριλαμβανομένου του Άγγλου μάγου Aleister Crowley.
Ο Γερμανός φιλόσοφος Hegel έγραψε ότι η swastika συμβόλιζε τον αέναο αγώνα της αναζήτησης του ατόμου για πνευματικότητα. Οι επιστήμονες της ευγονικής Eugen Fischer και Erwin Bauer είδαν ότι η swastika συμβόλιζε την εισβολή του σκανδιναβικού πολιτισμού, ένα συμπέρασμα που βασίστηκε στην ανακάλυψη μιας swastika το 1868 στα ερείπια της Τροίας από τον αρχαιολόγο Heinrich Schliemann.
Το σύμβολο υιοθετήθηκε αμέσως από τους Γερμανούς αποκρυφιστές και έγινε συνώνυμο με τα σύμβολα της σκανδιναβικής Άριας φυλής. ο Lanz von Leibenfels πέταξε τη swastika πάνω από το Berg Werfenstein την ημέρα των Χριστουγέννων του 1907. Στη δεκαετία του 1920 ο Herbert Reichstein στο Ariosophische Bibliothek (Αριοσοφική Βίβλος) περιέγραψε τη swastika ως σύμβολο της μυστικιστικής υπέρβασης της Άριας φυλής. Αργότερα το σύμβολο υιοθετήθηκε από το Germanenorden του Theodor Fritsch και στη συνέχεια από την κοινωνία της Θούλης ως ένα περιστρεφόμενο ρουνικό σύμβολο (Aarune).
Ο Hitler επεδίωξε να ερμηνεύσει τη swastika μέσα στη ναζιστική πολιτική λαμπρότητα ως σύμβολο του αγώνα των Αρίων κατά των Εβραίων. Γράφοντας στο Mein Kampf:
«Εμείς οι εθνικοσοσιαλιστές θεωρούσαμε τη σημαία μας ως την ενσάρκωση του κόμματός μας. Το κόκκινο εξέφραζε την κοινωνική σκέψη που διέπει το κίνημα. Το λευκό την εθνική σκέψη. Και η swastika σήμαινε την αποστολή που μας ανατέθηκε – τον αγώνα για τη νίκη της Άριας ανθρωπότητας και ταυτόχρονα το θρίαμβο του ιδανικού, που είναι από μόνο του και θα είναι πάντα αντισημιτικό…»
Πράγματι, αυτή η εικόνα που διαιωνίστηκε από τους Ναζί για τη swastika βοήθησε το κόμμα να προσελκύσει τη μαζική υποστήριξη του γερμανικού λαού κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930.
Η θάλασσα από swastikas στις συγκεντρώσεις των ναζί άμβλυνε τις αισθήσεις των συμμετεχόντων, ενώ τα μέλη της ναζιστικής νεολαίας τραγουδούσαν το “Unsere Fahne flattert uns Voran” (“η σημαία μας ανεμίζει από πάνω μας”).
Ο Γερμανός δημοσιογράφος Konrad Heiden κατά τη διάρκεια της τελετής των αποκαλυπτηρίων το 1921, καταγράφει:
«Το 1921, το νέο κόκκινο λάβαρο του Hitler με μια μαύρη swastika σε λευκό δίσκο ξεδιπλώθηκε για πρώτη φορά σε ανοιχτό χώρο. Το αποτέλεσμα ήταν τόσο φαντασμαγορικό που ο ίδιος ο Hitler εξεπλάγη. Μια αλλόκοτη δύναμη εκπέμφθηκε από το μυστηριώδες σύμβολο…»
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Υπάρχουν αρκετά κομμάτια σημαντικών πληροφοριών που προέρχονται από ακαδημαϊκές – και μη – πηγές που δείχνουν ότι οι αποκρυφιστικές πεποιθήσεις είχαν μεγάλο αντίκτυπο στο κυρίαρχο ναζιστικό κόμμα του Hitler.
Πρώτον, ενώ ο Hitler δεν ήταν αποκρυφιστής, επέτρεψε τη δημιουργία ενός σώματος για τον Himmler και το SS. Το σώμα αυτό οργανώθηκε σε ένα μυστικιστικό τάγμα με τις δικές του αποκρυφιστικές τελετουργίες που ήταν άμεσα επηρεασμένες από την Αριοσοφία και από την αποκρυφιστική αντίληψη του Himmler για την ανωτερότητα των Αρίων.
Δεύτερον, ο Hitler φαίνεται να έχει διατηρήσει κάποιες απόκρυφες δεισιδαιμονίες σχετικά με τη δική του εικόνα ως προνοητική και λυτρωτική δύναμη στη γερμανική ιστορία. Αυτές οι δεισιδαιμονίες μπορούν να εντοπιστούν στις ομιλίες του, στις ιδιωτικές του συζητήσεις και στην μαγεία του με τη swastika. Πράγματι, η πανταχού παρούσα χρήση της swastika κατά τη διάρκεια των ναζιστικών τελετων, που συχνά γίνονταν τη νύχτα με φλεγόμενους πυρσούς, μετέδωσε στο ναζιστικό κίνημα την αύρα ενός αποκρυφιστικού κινήματος.
Η εικόνα της λευκής ταυτότητας και της λευκής αντίστασης μεταξύ των ακροδεξιών και των νεοναζί στην Αμερική και την Ευρώπη έχει αναδυθεί για να αντιμετωπίσει το αυξανόμενο ρεύμα της παγκοσμιοποίησης και του κομμουνισμου. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό τα τελευταία χρόνια με την άνοδο στην προβολή της αμερικανικής Εναλλακτικής Δεξιάς.
Συνολικά το θέμα του αποκρυφισμού και του ναζισμού είναι μια συναρπαστική πτυχή της ιστορίας που απαιτεί να ληφθεί σοβαρά υπόψη από τους ιστορικούς, καθώς ο νεοναζισμός αρχίζει και πάλι να επεκτείνει τα πλοκάμια του στη δυτική πολιτική.